ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΝΑΡΑΚΙ - ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΘΗΣ ΣΚΙΟΥΛΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΑ ΦΑΝΑΡΑΚΙ ΠΟΥ "ΠΕΤΑΞΕ" ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΦΕ "ΓΩΝΙΑ" ΣΤΟ ΔΟΞΑΤΟ ΣΤΙΣ 3 ΙΟΥΝ 2016

Ανθη Σκιουλα

22 ώρες · 

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΦΑΝΑΡΑΚΙ ΠΟΥ ΑΝΑΨΕ ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΣΤΟ ΚΑΦΕ ΓΩΝΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΖΑΧΑΡΗ. ΕΠΕΙΔΗ ΗΤΑΝ ΑΡΓΑ ΑΝΕΛΑΒΑ ΝΑ ΤΟ ΔΙΟΡΘΩΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΩ ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΕΝΑ ΑΞΙΟΛΟΓΟ ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙ.

ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΝΑΡΑΚΙ

Στο Καφέ Γωνία
μαζεύτηκε το παρεάκι,
που όταν έπεσε η νύχτα
άναψε το φαναράκι.

Είχε χρώμα κόκκινο
και γύρω του κοιτούσε.
Όλοι το θαυμάζανε
κι εκείνο απορούσε.

Φωτιά σαν του ανάψανε
ταξίδι ξεκινάει,
από τη γη που βρίσκονταν
στον ουρανό να πάει.

Ένα αστέρι λαμπερό
σαν το 'δε χάρηκε πολύ.
Θα 'θελε να του μιλήσει,
όμως δεν είχε φωνή.

Είχε όμως τόσο ανάγκη
από λίγη συντροφιά,
γιατί 'λείπαν τ' άλλα αστέρια
και δεν άντεχε την μοναξιά.

Σινιάλο έκανε στον άνεμο,
για να το βοηθήσει.
Το φαναράκι προς το μέρος του,
να πάει, να φυσήξει.

Μα ο άνεμος αλήτευε,
σύννεφα κυνηγούσε.
Να τους αλλάξει τη μορφή,
όπως πάντα, προσπαθούσε.

Όμως εκείνη τη βραδιά
έλειπε και το φεγγάρι.
Τότε το φαναράκι σκέφτηκε
τη θέση του να πάρει.

Πήγε λοιπόν μονάχο του
κοντά στο αστεράκι
κι ευγενικά του ζήτησε
να βάλει ένα χεράκι.

Για να ανέβει πιο ψηλά,
να βλέπει όλη τη θέα.
Έτσι λοιπόν αρχίσανε
να κάνουνε παρέα.

Όλο το βράδυ τρέχανε,
ψηλά στον ουρανό.
Τους άρεσε τόσο πολύ
να παίζουνε κρυφτό.

Όταν όμως προχώρησε,
για τα καλά, η νύχτα,
ξέρανε ο,τι έπρεπε
να πούνε καληνύχτα.

Έτσι το φαναράκι έσβησε,
μα το άστρο έκανε ευχή
και έπεσε μαζί του
για ν' ανταμώσουνε στη γη.

ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ: ΑΝΘΟΥΛΑ ΣΚΙΟΥΛΑ

ΦΙΛΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΖΑΧΑΡΗΣ