.

e-mail

e-mail

Ο ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΔΟΞΑΤΟ

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

1984 - GEORGE ORWELL

Ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία, είναι αναμφίβολα το περίφημο "1984" του Τζωρτζ Όργουελ..

Το θυμήθηκα τις τελευταίες μέρες με όλα αυτά που μας ετοιμάζουν οι Ευρωπαίοι γιατί σαν χώρα, δεν ήμασταν "καλά παιδιά" και τώρα πρέπει να πληρώσουμε τις αμαρτίες του παρελθόντος.. Η κυβέρνησή μας πήρε, λέει, μέτρα, τα οποία ο Πρωθυπουργός τα ανακοίνωσε σήμερα.. Μειώσεις μισθών και δώρων, αυξήσεις έμμεσων φόρων, αύξηση του ΦΠΑ, της βενζίνης, των τσιγάρων κλπ...

Το μόνο που δεν ανακοίνωσε όμως είναι πως κάποιοι από αυτούς που πραγματικά φταίνε για αυτό το χάλι της πατρίδας μας θα πάνε στη φυλακή και θα επιστρέψουν τα κλεμμένα...

Αλλά, κάπως έτσι δεν γίνεται σχεδόν σε όλες τις φτωχότερες χώρες της Ένωσης;

Μεταφέρω εδώ ένα μικρό αλλά πολύ χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο, που αναφέρεται στο πως έβλεπε και πώς έλεγχε το πανίσχυρο Κόμμα τους προλετάριους, στον φανταστικό(;) κόσμο του Όργουελ..

«… Αν υπάρχει ελπίδα, έγραψε ο Γουίνστον, βρίσκεται στους προλετάριους.

Αν υπήρχε ελπίδα, έπρεπε να βρίσκεται στους προλετάριους, γιατί μόνο εκεί, σ’ αυτές τις περιφρονημένες τεράστιες μάζες, το 85 τοις εκατό του πληθυσμού της Ωκεανίας, μπορούσε να γεννηθεί η δύναμη που θα κατέστρεφε το Κόμμα. Το Κόμμα δεν θα μπορούσε να ανατραπεί εκ των έσω. Οι εχθροί του Κόμματος – αν υπήρχαν – ήταν αδύνατο να ενωθούν, ούτε καν να γνωριστούν μεταξύ τους. Ακόμα κι αν υπήρχε η θρυλική Αδελφότητα – πράγμα πιθανό - , ήταν εντελώς αδύνατο να συγκεντρωθούν πάνω από δύο ή τρία μέλη της. Η εξέγερση γι’ αυτούς ήταν ένα βλέμμα, μια μικρή αλλαγή στη φωνή, το πολύ μια λέξη που ψιθύριζαν κάπου κάπου.


ΤΡΑΓΙΚΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ ΜΕ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑ

Την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010, γύρω στις 5 το απόγευμα, ο Γιάννης Παντίκογλου, ετών 41, οικογενειάρχης με 3 ανήλικα παιδιά, επιβαίνων σε μοτοσυκλέτα μεγάλου κυβισμού και επί της Οδού Δράμας-Καβάλας(στην στροφή όπου βρίσκονται τα εργοστάσια επίπλων πριν από την Χωριστή) εξετράπη της πορείας του με αποτέλεσμα να βρει τραγικό θάνατο..


Η είδηση προκάλεσε σοκ στην κοινωνία του Δοξάτου, και την επόμενη μέρα εκατοντάδες άνθρωποι με σκυφτά κεφάλια και με δάκρυα στα μάτια συνόδεψαν τον Γιάννη στην τελευταία κατοικία του.. Τραγικές φιγούρες η μάνα( που έχασε και τον άλλο της γιο, όταν ήταν μόλις 19 χρονών πάλι σε ατύχημα με μοτοσυκλέτα, ενώ μόλις πριν από ένα μήνα περίπου "έφυγε" και ο άντρας της..) και η γυναίκα του...

Ράγισαν οι καρδιές όσων άκουσαν το ένα από τα παιδιά του Γιάννη να ρωτάει, όταν κατέβασαν το φέρετρο από το σπίτι, γιατί ο μπαμπάς είναι μέσα στα λουλούδια...

Τώρα πρέπει η τοπική κοινωνία να δείξει πως η Ανθρωπιά δεν χάθηκε ακόμη και να στηρίξει άμεσα τους εναπομείναντες αυτής της οικογένειας που θυμίζουν τους ήρωες των αρχαίων τραγωδιών, αλλά και οι αρμόδιες υπηρεσίες του κρατικού μηχανισμού να δείξουν πραγματική ευαισθησία, πέρα από Νόμους και Κανονισμούς, και να βρεθεί άμεσα μια δουλειά για την τραγική μάνα ώστε να ανέβει με αξιοπρέπεια τον "Γολγοθά" που την περιμένει τα επόμενα χρόνια...

Γιάννη, θα σε θυμόμαστε και θα είσαι πάντα στις καρδιές μας...