Το κείμενο που θα διαβάσετε παρακάτω το διάβασα στην ιστοσελίδα www.paokg4.org. Και επειδή πιστεύω πως αφορά και την τελευταία γειτονιά της Ελλάδας το αναρτώ.. Γιατί, παντού οι ίδιοι είμαστε...
24/01/2009 - Entropy
ΚΩΛΟΕΛΛΗΝΕΣ
Τραγωδία χθες νωρίς το πρωί στην οδό Λιοσίων μπροστά στον σταθμό του μετρό στην πλατεία Αττικής, όπου θύμα τροχαίου δυστυχήματος έπεσαν μια 55χρονη από τη Βουλγαρία και η 5χρονη εγγονή της. Η γυναίκα πήγαινε το παιδί στον παιδικό σταθμό και βάδιζαν στο πεζοδρόμιο, όπου όμως ήταν παρκαρισμένο ένα ΙΧ αυτοκίνητο και γι΄ αυτό κατέβηκαν στο οδόστρωμα για να συνεχίσουν την πορεία τους. Τη στιγμή εκείνη 28χρονος οδηγός φορτηγού κατασκευαστικής εταιρείας που μετέφερε πίσσα με κατεύθυνση προς το κέντρο της Αθήνας έχασε τον έλεγχο του οχήματός του και παρέσυρε γιαγιά και εγγονή, τις οποίες πίεσε πάνω στο σταθμευμένο αυτοκίνητο.
Ο 28χρονος συνελήφθη και θα οδηγηθεί στο Αυτόφωρο.
πηγη: tovima.gr
Σε τι διαφέρει το συγκεκριμένο περιστατικό από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου ή την απόπειρα δολοφονίας του Διαμαντή Μαντζούνη; Σε τίποτα. Μπορεί να είναι και χειρότερο. Έστω και με μια δόση υπερβολής.
Τα δύο πρώτα περιστατικά, μονοπώλησαν το ενδιαφέρον της δημοσιότητας επί ένα ολόκληρο μήνα. Το παραπάνω περιστατικό, θα περάσει στα "ψιλότερα" των "ψιλών", χαμένο κάπου ανάμεσα στο δούναι και λαβείν της κυβέρνησης με την τιμημένη αγροτιά, στην ορκωμοσία του Ομπάμα, την ώρα της αλήθειας και στις φούσκες των e-book για μια καλύτερη Παιδεία. Παιδεία; Ποια Παιδεία; Η καλύτερη ατάκα που έχει ακουστεί, είναι περί του διαλόγου από μηδενική βάση. Πολύ σωστά. Όταν βρίσκεσαι στο μηδέν, μόνο περί μηδενικής βάσεως δικαιούσαι να ομιλείς.
