Όλοι οι φίλοι των "Δοξατινών Νέων" ξέρετε ασφαλώς πως πολύ σπάνια αναφέρομαι σε βιβλία, και πολύ περισσότερο να προτείνω ανεπιφύλακτα να αγοράσετε και να διαβάσετε κάποιο..
Οι λόγοι που το κάνω τώρα είναι κυρίως δύο(υπάρχουν και άλλοι, αλλά στο τέλος αντί για ανάρτηση αυτό εδώ το κείμενο θα μετατραπεί σε διήγημα!):
Ο πρώτος είναι για να στηρίξω έναν νέο συγγραφέα που το συγκεκριμένο βιβλίο είναι το τρίτο του, μετά από το περίφημο " Τέρα Άμου" και τους "Καθρέφτες στο Χώμα", τον Νίκο Διακογιάννη από την ακριτική Νίσυρο. με τον Νίκο γνωριστήκαμε στη Ρόδο, όταν αυτός ήταν φοιτητής κι εγώ Ο.Π.Υ. και μετέπειτα Ε.Π.Υ. Για 4 χρόνια περάσαμε πολλά με τον Νίκο και με την υπόλοιπη παρέα..
Αυτό από μόνο του ίσως να μην έχει ιδιαίτερη αξία.. Όλοι μας έχουμε γίνει μέλη διαφόρων παρεών στην πορεία της ζωής μας, ειδικά όσοι έχουμε φτάσει πλέον στην μέση ηλικία...
Η διαφορά είναι μία: τα μέλη της συγκεκριμένης παρέας ήμασταν Φίλοι. Δεν ανακοινώναμε στην υπόλοιπη παρέα τις αποφάσεις μας για οποιοδήποτε θέμα, είτε σοβαρό είτε ψιλοχαζό.. Στην ουσία, συναποφασίζαμε για κάθε μας ενέργεια! Αλλά ακόμη κι όταν κάποιος αποφάσιζε να κάνει κάτι με το οποίο οι άλλοι δεν συμφωνούσαν, λάμβανε απλόχερα την στήριξή τους. Και όχι μόνο: Πάντα υπήρχαν ανοιχτές αγκαλιές όταν γύριζε μετανοιωμένος..
Όμορφα χρόνια, ρομαντικά και πολύ πολύ αθώα..
Φυσικά, με το πέρασμα των χρόνων άλλαξαν πολλά πράγματα στις ζωές όλων και η συγκεκριμένη παρέα διαλύθηκε.. Δεν γινόταν αλλιώς.. Αλλά ελπίζω, ή θέλω να ελπίζω τουλάχιστον, πως κανείς από τα μέλη εκείνης της παρέας δεν ξέχασε...
Ο άλλος λόγος είναι γιατί πραγματικά πολύ μου άρεσε το συγκεκριμένο βιβλίο, " Ο Ύπνος των Αγαλμάτων" !
Ένα βιβλίο που από τη μια σε κάνει να θες να "κλέψεις" και να πας κατευθείαν στις τελευταίες του σελίδες για να δεις το τέλος, και από την άλλη, κάθε λίγο και λιγάκι σε κάνει να θες να τρέξεις στον υπολογιστή, ή στην εγκυκλοπαίδεια, και να βρείς περισσότερα για τις Ομορφιές, την Ιστορία και το "γίγνεσθαι" του πλανήτη μας..
Υ.Γ. : Για όσους έχουν βγάλει από τη ζωή τους τη συνήθεια της αγοράς βιβλίων, τους πληροφορώ πως ένα βιβλίο κοστίζει τόσο, ίσως και λιγότερο, από όσο κοστίζει το να φάει κανείς σε μια απλή, φτηνή, ταβέρνα...
3 σχόλια:
Αχ, βρε Βασίλη! Όμορφα όλα τότε στη Ρόδο. Πολλά άλαλξαν, οι αποστάσεις μεγάλες, όμως και σήμερα αν συναντηθούμε θα νιώθουμε τόσο άνετα σαν να μην πέρασε μια μέρα! Έτσι δεν είναι; Κι αυτό είναι από μόνο του μαγικό!
Σ' ευχαριστώ για τον χρόνο σου να διαβάσεις το τρίτο μου βιβλίο, για το οποίο πέρασα πολύ όμορφα γράφοντάς το. Με κούρασε μεν, με έφερε στα όριά μου, όμως αυτή είναικαι η ομορφιά όταν γράφουμε. Η πάλη με τις ιδέες και τους χάρτινους ήρωες.
Έτσι είναι Νίκο μου! Μακάρι να μπορέσουμε κάποτε να συναντηθούμε όλη η παρέα και είμαι βέβαιος κι εγώ πως θα είναι σα να μην πέρασε ούτε μια μέρα! Θα κάνω πάντως τα αδύνατα δυνατά για να έρθω στην Θεσσαλονίκη στις 27 Μαΐου..
Γι ακόμη μια φορά σου εύχομαι κάθε επιτυχία στο βιβλίο σου, το αξίζει!
θα πάρω άδεια πενθήμερη, ώστε να μπορέσω να παρευρεθώ σε Βόλο, Λάρισα και Θεσσαλονίκη. Κουραστικό ταξίδι μεν, απαραίτητο δε, επειδή έχω μείνει πάρα πολύ καιρό κολλημένος στο νησί. Μακάρι να μπορέσεις να έρθεις. Πάντως είναι και μακριά, ολόκληρο εγχείρημα μοιάζει σε μένα τον νησιώτη το να διανύσει κάποιος τόσα χιλιόμετρα για μένα.
Δημοσίευση σχολίου