Μεταφέρω ένα εξαιρετικό κείμενο του φίλου Τάσου Καρκαντζέλη από το facebook σχετικά με την παιδεία...
Αξίζει τον κόπο όχι μόνο να το διαβάσετε με προσοχή, αλλά και να το συζητήσετε στο περιβάλλον σας...
Πόσο κοστίζει να αγαπήσουμε το σχολείο?
.by Τάσος Καρκαντζέλης on Τετάρτη, 25 Αυγούστου 2010 στις 9:28 π.μ. .
Το σχολείο του ΔοξάτουΓια κάθε τί που συζητάμε, καταλήγουμε οτι τελικά είναι θέμα παιδείας. Το παιδί/εγγόνι σας, ο αυριανός συνεργάτης σας/πελάτης/συμπολίτης σας κλπ διαμορφώνεται στο σημερινό σχολείο.Οταν όμως φτάνουμε στο τι πρέπει ο καθένας να κάνει για το σχολείο, όλοι σφυρίζουμε αδιάφορα!!Ποιός περιμένετε να φτιάξει το σχολείο? Το κράτος και ... μόνοι τους οι εκπαιδευτικοί?Κοινοποιήστε τις προτάσεις και βοηθήστε να βάλουμε την υποχρεωτική εκπαίδευση στην πολιτική ατζέντα (ιδίως των δημοτικών εκλογών!!).
Είχα την τύχη να μεγαλώσω σε ένα τόπο που το σχολείο είναι το σύμβολό του.
Το Δοξάτο είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα της δύναμης που έχει η παιδεία. Πριν από τα νικηφόρα στρατεύματα των βαλκανικών αγώνων, μια άλλη επίθεση της ανθούσας ελληνικής αστικής τάξης είχε προλειάνει τα εδάφη.
Τα ελληνικά κοινοτικά σχολεία, που χτίζονταν τη προτροπή φωτισμένων ηγετών και μητροπολιτών, γινόταν τα κέντρα της πνευματικής ανάπτυξης του ελληνισμού.
Λαμπρό παράδειγμα το σχολείο του Δοξάτου που υπήρξε το ομορφότερο κτίριο της περιοχής και ήταν η έδρα για όλες τις κοινοτικές δραστηριότητες του.
Δεν υπάρχει Δοξατιανός που να μην αγαπάει το σχολείο του.Γιαυτό και δεν δέχτηκε ποτέ βανδαλισμούς ή τα τόσο γνωστά σε όλους συνθήματα.
Κι όμως, ακόμη και στο Δοξάτο, το σχολείο κατάντησε μια δημόσια υπηρεσία. Γιατί φτάσαμε εκεί τον σημαντικό χώρο των παιδιών μας, των σημαντικότερων ανθρώπων της ζωής μας!!
Η ρίζα είναι μάλλον στο αυταρχικό σχολείο που βιώσαμε οι σημερινοί γονείς και δάσκαλοι. Βλέπω σήμερα τον παλιό μου συμμαθητή και φίλο να είναι δάσκαλος ή γονέας και θυμάμαι τι ξύλο είχαμε φάει εμείς από τους δικούς μας.
Δεν μπορώ να τον φανταστώ να τιμωρεί μαθητή και δεν μπορώ να τον φανταστώ να διδάσκει μαθηματικά που τα σιχαινόταν.
Κι όμως έχει κι' αυτός παιδιά και καταλαβαίνει ότι το σημερινό σχολείο έχει φτάσει στα όρια του.
Τα νέα νομοσχέδια του υπ. Παιδείας έχουν σύνθημα «να ξαναγαπήσουμε το σχολείο». Όχι μόνο οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί αλλά και οι γονείς και η κοινωνία γενικότερα.
Δυστυχώς νοιώθω πολύ μόνος στα εκπαιδευτικά φορουμ να συζητάω σαν γονιός ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με εκπαιδευτικούς.
Είναι όμως απόδειξη του μεγάλου λάθους που γίνονται στους όποιους σχεδιασμούς στο υπουργείο.
Απο την μιά έχει τους άμεσα ωφελούμενους (γονείς, μαθητές)που όμως είναι ανοργάνωτοι και δυστυχώς αδιάφοροι. Απο την άλλη έχει τους άμεσα ή έμμεσα επηρεαζόμενους εκπαιδευτικούς κάθε κατηγορίας.
Οι δεύτεροι έχουν άμεση, αν και όχι πλήρη, ενημέρωση για κάθε αλλαγή και κάθε σημείο που μπορεί να τους θίξει. Και φυσικά αντιδρούν ανάλογα.
Οι περισσότεροι γονείς δεν ξέρουμε καν ότι γίνεται αυτή η συζήτηση, πόσο μάλλον τι αφορά.
Άρα δεν μπορούμε να στηρίξουμε ή να πιέσουμε για την εφαρμογή αυτών των μέτρων.
Πρέπει να ετοιμαστεί μια στρατηγική που να φέρει στο ίδιο πλευρό όλες εκείνες τις ομάδες (εκπαιδευτικούς,γονείς, νεολαία, οικονομία) που πραγματικά ενδιαφέρονται και αναγνωρίζουν τον ρόλο της παιδείας στην εξέλιξη της χώρας.
Χωρίς αυτές τις συμμαχίες, ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ στην εκπαιδευτική κοινότητα θα δουν πέρα από την μύτη τους και θα δεχτούν να μπουν στο μακρύ ταξίδι της αλλαγής νοοτροπίας.
Στην στρατηγική αυτή πρωταρχικό ρόλο πρέπει να παίξουν οι καλικρατικοί δήμοι και οι σύλλογοι γονέων
Το κράτος είναι υποχρεωμένο να μοιράσει τους λίγους διαθέσιμους πόρους του, φροντίζοντας πρώτα όσους έχουν μεγαλύτερες ελλείψεις.Από κει και πέρα ο διευθυντής και οι δάσκαλοι είναι υποχρεωμένοι να τα βγάλουν πέρα με τα λίγα μέσα που τους διαθέτουν. Έργο του δήμου αλλά και του συλλόγου είναι να πιέζει για να υπάρξουν περισσότεροι πόροι, αλλά και να συμπληρώνει όπου μπορεί με ίδια μέσα.
Τα παιδιά μας και οι άνθρωποι που τα καθοδηγούν στην ζωή,χρειάζονται βοήθειά στο πολύ δύσκολο αυτό έργο. Και την βοήθεια αυτή μπορούμενα τους την παρέχουμε εμείς σαν γονείς ατομικά αλλά και συλλογικά. Και πρέπει να την παρέχουμε ΤΩΡΑ που μπαίνουν τα θεμέλια για όλη την μετέπειτα εκπαίδευση του παιδιού μας.
Σκεφτείτε δύο πολύ απλά πράγματα:
Α. ότι την παιδεία (που είναι πολύ ευρύτερο από τηνεκπαίδευση) παλιά την έδιναν το σχολείο αλλά και το σόι, η γειτονιά, η εκκλησία, οι παρέες, η πιάτσα, η αλάνα και βέβαια η ίδια η ζώσα οικογένεια. Δυστυχώς όλα αυτά, εκτός του σχολείου αντικαταστάθηκαν από την τηλεόραση ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Με το επίπεδο που έχει η τηλεόραση σήμερα είστε διατεθειμένοι να την αφήσετε να εκτοπίσει και το σχολείο;.
Β. Ότι δεν δώσετε σήμερα από λεφτά και χρόνο, θα τα δώσετε στο εκατονταπλάσιο στο λύκειο. Αυτό σκέφτονται όσοι στέλνουν από τώρα τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία και πληρώνουν 3-8.000 κάθε χρόνο. Εμείς έχουμε την τύχη να έχουμε ένα σχολείο που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα ιδιωτικά. Ας το βοηθήσουμε όχι μόνο να καλύψει τις όποιες ελλείψεις του αλλά και να τα ξεπεράσει
Επειδή λοιπόν δεν φτάνουν οι κριτικές και οι συζητήσεις προτείνουμε κάποια πράγματα που ο Δήμος αλλά και ο καθένας μας ατομικά μπορεί να κάνει για να Βοηθήσει το σχολείο να βοηθήσει το παιδί του.
Σας παραθέτω σε συντομία τους στόχους του υπουργείου. Ετοιμάζω προτάσεις αλλά θα ήθελα και τις δικές σας για το τι μπορεί να κάνει ο δήμος για να ενισχύσει αυτή την ΑΜΕΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ.
(α) Ο Μαθητής γίνεται «μικρός διανοούμενος». Αποκτά Μεγαλύτερη ικανότητα και άνεση στην χρήση, προφορικά και γραπτά, της ελληνικής γλώσσας. Έρχεται σε επαφή με το λογοτεχνικό πλούτο, το θέατρο , τη μουσική, την ιστορία και το πολιτισμό γενικότερα.
(β) Ο Μαθητής γίνεται «μικρός Επιστήμονας. Αποκτά γνωστική επάρκεια στον χειρισμό των μαθηματικών εννοιών, την εφαρμογή τους στην καθημερινή ζωή, και παράλληλη ανάπτυξη της μαθηματικής λογικής και αφαιρετικής ικανότητας. Κατακτά αντίστοιχες γνώσεις και δεξιότητες στις φυσικές επιστήμες και την τεχνολογία.
(γ) Ο Μαθητής γίνεται «μικρός ερευνητής» . Αποκτά ποιότητα και ταχύτητα στην ανάλυση και στη σκέψη, επάρκεια στη χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας ώστε με κριτική ικανότητα να μπορεί να επιλέγει μέσα από την πληθώρα πληροφοριών και γνώσεων που έχει πλέον στην διάθεση του.
(δ) Ο Μαθητής γίνεται «γλωσσομαθής». Αποκτά επάρκεια στη χρήση προφορικά και γραπτά τουλάχιστον μιας ξένης γλώσσας και σε δεύτερη φάση δυο ξένων γλωσσών που τον εξοικειώνουν με άλλες κουλτούρες, ευνοούν την ευρωπαϊκή και διεθνή επικοινωνία, και αποτελούν εφόδια επαγγελματικής σταδιοδρομίας. Με την βοήθεια του δάσκαλου και της τεχνολογίας,η γλωσσομάθεια μετατρέπεται από προσόν για λίγους, σε εργαλείο για όλους.
(ε) Ο Μαθητής κατακτά το «Μαθαίνω πώς να μαθαίνω», και δίνεται τέλος στο «μαθαίνω απ' έξω», με νέες διδακτικές μεθόδους, εκπαιδευτικά υλικά και ψηφιακά εργαλεία.
(ζ) Ο Μαθητής γίνεται συνειδητός Έλληνας Πολίτης - Πολίτης του κόσμου. Ο μαθητής ενδυναμώνει την ελληνική ταυτότητα και συνείδηση με βάση τις αξίες της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης, τον σεβασμό και αναγνώριση των άλλων. Με γνώση και υπερηφάνεια για την ιστορία και τον πολιτισμό μας, μαθαίνει να ζει και προοδεύει μέσα στο σύγχρονο πολυπολιτισμικό περιβάλλον, μέσα και έξω από τηνχώρα.
Στο Νέο Σχολείο, γίνεται μεγαλύτερη εξατομίκευση της διδασκαλίας ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε μαθητή και μαθήτριας και προωθείται η Ενεργητική συμμετοχή τους στις δραστηριότητες μάθησης αντί της παθητικής παρακολούθησης.
Προτάσεις όπου μπορούν να βοηθήσουν οι δήμοι
■Εκδρομές
Σήμερα αποτελούν απλώς αφορμή για κοπάνα. Αν ο Δήμος πληρώνει λεωφορεία για να επισκέπτονται τα σχολεία τα σημαντικά σημεία της περιοχής θα γίνουν ένα πολύτιμο εκπαιδευτικό εργαλείο. Το κόστος για τα 18 σχολεία του καλικρατικού δήμου δεν θα ξεπερνάει τα 20.000 τον χρόνο και ολοι οι μελλοντικοί πολίτες μας θα γνωρίσουν πραγματικά τις ομορφιές του τόπου μας για τον οποίο όχι μόνο θα είναι περήφανοι αλλά και θα τον διαφημίζουν.
■Καλιτεχνικές ημέρες
Ο δήμος μπορεί 1-2 φορές τον μήνα να καλεί γνωστούς έλληνες καλιτέχνες για να συζητάνε στα σχολεία και στα δημοτικά διαμερίσματα πνευματικά ζητήματα. Αν τους καλύπτει 2 διανυκτερεύσεις και τα αεροπορικά εισητίρια το κόστος δεν θα ξεπεράσει τα 6-7.000 €/ έτος. Πέρα όμως από την σημαντική ωθηση που θα δώσουν στις καλιτεχνικές ανησυχίες και τις επιδόσεις των παιδιών , αυτές οι επισκέψεις θα αποτελέσουν και μιας πρώτης τάξης προβολή για τον τόπο καθώς είναι σίγουρο ότι οι επισκέπτες μας θα τον αγαπήσουν.
■Τμημα επιμελητειας.
Με την συνεργασία διευθυντή και συλλογου γονέων, κάθε βδομάδα ένα τμήμα του σχολείου θα αναλαμβάνει να βοηθάει σε ΟΛΕΣ τις δουλειές του σχολείου. Απ την καθαριότητα της αυλής, έως τις αγορές υλικών και το μαγείρεμα. Θα μάθει έτσι και πιθανώς θα αγαπήσει την κούραση και την ευθύνη που έχει κάθε δουλειά. Θα σταματήσει έτσι να τα περιμένει όλα απο την δούλα -μάνα και αργότερα από τον προστάτη -κράτος.
■Βοηθητικό προσωπικό που να εκπαιδεύει στην καθημερινότητα (οικιακη οικονομία, κηπουρική,τεχνικά)
Με το καθεστώς του εθελοντή τροχονόμου θα προσληφθούν μιά μαγείρισσα-καθαρίστρια και ένας κηπουρός- τεχνικός. ΜΑΖΙ με το τμήμα επιμελητείας θα κάνουν όλες τις δουλειές του σχολείου. Το βασικό όμως είνα ότι θα μαθαίνουν όλα εκείνα τα καθημερινα πράγματα που κανονικά θα έπρεπε να μάθουν στο σπίτι αλλά δεν μπορούν. Απο το να ψωνίζουν έξυπνα μέχρι το να καλιεργούν τον κήπο και να κάνουν απλές τεχνικές δουλειές. Το κόστος δεν θα ξεπεράσει τα 12.000 € ανα σχολείο και ιστέψτε με η απόδοση θα είναι πολύ μεγαλύτερη.
■Γκρίζα δημόσια κτίρια που θυμίζουν παρκινγκ
Κάθε τάξη να βάφει και να διαμορφώνει μόνη της τον χώρο της. Να τον κάνει ΔΙΚΟ ΤΗΣ όπως της αρέσει. Να ΘΕΛΕΙ να είναι εκει μέσα. Ολες μαζί οι τάξεις, μέσα από την επιμελητεία, να διαμορφώνουν/βελτιώνουν τον κοινό χώρο.Τα ελάχιστα υλικά που θα χρειάζονται θα καλύπτονται απο αγορές του δήμου. Καθώς σήμερα αυτές τις δουλειές τις κάνει ο δήμος με εργολαβίες είναι σίγουρο ότι με το κόστος θα μειωθεί σοβαρά. Επισης πιστέψτε με είναι σίγουρο ότι αμα το καμάρι σας φάει μιά μέρα να τρίβει ένα σύνθημα που έγραψε κάποιο άλλο καμάρι θα το ξανασκεφτεί σοβαρά να γράψει κι αυτός.
■Κακό δημόσιο φαγητό
Ξέρω ότι πολλά κτίρια είναι φυλακές. Αυτό όμως δεν είναι δικαιιολογία για να μην γίνει τίποτα στα άλλα που μπορούν. Αν μπορούν σιγά-σιγά να διαμορφωθούν και χώροι μαγειρέματος- εστίασης τα παιδιά εκτός απτο να μάθουν να μαγειρέυουν μόνα τους σωστές διατροφές, θα μάθουν και τα βασικά της καταναλωτικής παιδείας που τόσο μας λείπει. Στις αυλές ή όπου κοντα υπάρχει ελεύθερος χώρος, να διαμορφωθούν μικροί κήποι και κοτέτσια ώστε με την βοήθεια του κηπουρού να γνωρίσουν/αγαπήσουν την φύση.Το κόστος εδώ είναι σημαντικό αλλά μπορεί να καλύπτεται σταδιακά κάθε χρόνο.
■Μουσική/Τέχνη
Στον πολιτιστικό σύλλογο και στην φιλαρμονική γίνονται μαθήματα ζωγραφικής και μουσικής αντίστοιχα. Γιατί να μην γίνονται αυτά τα μαθήματα σε κάποιες αίθουσες του σχολείου? Μια τάξη γεμάτη παρτιτούρες και μια γεμάτη καβαλέτα. Μια διαμορφωμένη σαν αναγνωστήριο. Τί καλύτερο κίνητρο για ενα παιδί για να ασχοληθεί με την τέχνη?
■Ανταλλαγές
Μέσα απο τις διάφορες αδελφοποιήσεις που κάνουν οι δήμοι μπορούν να κανονιστούν ανταλαγές φιλοξενίας. Ετσι τα παιδιά θα εξοικιωθούν όχι μόνο με την γλώσσα αλλα και με την καθημερινότητα ενός ΑΛΛΟΥ τόπου. Για πολλά απο αυτά θα είναι η μοναδική ευκαιρεία να γνωρίσουν κάτι πέρα απο τα σύνορα του χωριού τους.
■Πληροφορική
Οχι δεν εννοώ κάτι χωριστό (εργαστήριο, μάθημα κλπ). Διαδραστικός πίνακας και laptop για κάθε τάξη και κάθε δάσκαλο. Κανονικά θα τα καλύψει το υπουργείο. Πίεση απο τον δήμο για να πάρουμε άμεσα
■Εργαστήρια
Οι περισσότεροι έχουμε στο νού μας κλειστές και αραχνιασμένες αίθουσες. Αν όμως υπάρχουν τα παραπάνω, το Ιντερνετ γίνεται το καλύτερο εργαστήριο. Για παράδειγμα στην διεύθυνση http://phet.colorado.edu/en/simulations/translated/el θα βρείτε ένα τέλειο εργαστήριο φυσικής και χημείας με τα πειράματα έτοιμα. Είμαι σίγουρος ότι κάθε εκπαιδευτικός/γονέας που νοιάζεται μπορεί ευκολα να βρεί αντίστοιχο για την ειδικότητά του.
■Βιβλιοθήκη
Επίσης ηλεκτρονική. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένας πολύ καλός εκτυπωτής δικτύου και ΚΑΘΕ βιβλίο γίνεται διαθέσιμο άμεσα
■Παιχνίδι
■Ξένες γλώσσες
Αξίζει τον κόπο όχι μόνο να το διαβάσετε με προσοχή, αλλά και να το συζητήσετε στο περιβάλλον σας...
Πόσο κοστίζει να αγαπήσουμε το σχολείο?
.by Τάσος Καρκαντζέλης on Τετάρτη, 25 Αυγούστου 2010 στις 9:28 π.μ. .
Το σχολείο του ΔοξάτουΓια κάθε τί που συζητάμε, καταλήγουμε οτι τελικά είναι θέμα παιδείας. Το παιδί/εγγόνι σας, ο αυριανός συνεργάτης σας/πελάτης/συμπολίτης σας κλπ διαμορφώνεται στο σημερινό σχολείο.Οταν όμως φτάνουμε στο τι πρέπει ο καθένας να κάνει για το σχολείο, όλοι σφυρίζουμε αδιάφορα!!Ποιός περιμένετε να φτιάξει το σχολείο? Το κράτος και ... μόνοι τους οι εκπαιδευτικοί?Κοινοποιήστε τις προτάσεις και βοηθήστε να βάλουμε την υποχρεωτική εκπαίδευση στην πολιτική ατζέντα (ιδίως των δημοτικών εκλογών!!).
Είχα την τύχη να μεγαλώσω σε ένα τόπο που το σχολείο είναι το σύμβολό του.
Το Δοξάτο είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα της δύναμης που έχει η παιδεία. Πριν από τα νικηφόρα στρατεύματα των βαλκανικών αγώνων, μια άλλη επίθεση της ανθούσας ελληνικής αστικής τάξης είχε προλειάνει τα εδάφη.
Τα ελληνικά κοινοτικά σχολεία, που χτίζονταν τη προτροπή φωτισμένων ηγετών και μητροπολιτών, γινόταν τα κέντρα της πνευματικής ανάπτυξης του ελληνισμού.
Λαμπρό παράδειγμα το σχολείο του Δοξάτου που υπήρξε το ομορφότερο κτίριο της περιοχής και ήταν η έδρα για όλες τις κοινοτικές δραστηριότητες του.
Δεν υπάρχει Δοξατιανός που να μην αγαπάει το σχολείο του.Γιαυτό και δεν δέχτηκε ποτέ βανδαλισμούς ή τα τόσο γνωστά σε όλους συνθήματα.
Κι όμως, ακόμη και στο Δοξάτο, το σχολείο κατάντησε μια δημόσια υπηρεσία. Γιατί φτάσαμε εκεί τον σημαντικό χώρο των παιδιών μας, των σημαντικότερων ανθρώπων της ζωής μας!!
Η ρίζα είναι μάλλον στο αυταρχικό σχολείο που βιώσαμε οι σημερινοί γονείς και δάσκαλοι. Βλέπω σήμερα τον παλιό μου συμμαθητή και φίλο να είναι δάσκαλος ή γονέας και θυμάμαι τι ξύλο είχαμε φάει εμείς από τους δικούς μας.
Δεν μπορώ να τον φανταστώ να τιμωρεί μαθητή και δεν μπορώ να τον φανταστώ να διδάσκει μαθηματικά που τα σιχαινόταν.
Κι όμως έχει κι' αυτός παιδιά και καταλαβαίνει ότι το σημερινό σχολείο έχει φτάσει στα όρια του.
Τα νέα νομοσχέδια του υπ. Παιδείας έχουν σύνθημα «να ξαναγαπήσουμε το σχολείο». Όχι μόνο οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί αλλά και οι γονείς και η κοινωνία γενικότερα.
Δυστυχώς νοιώθω πολύ μόνος στα εκπαιδευτικά φορουμ να συζητάω σαν γονιός ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με εκπαιδευτικούς.
Είναι όμως απόδειξη του μεγάλου λάθους που γίνονται στους όποιους σχεδιασμούς στο υπουργείο.
Απο την μιά έχει τους άμεσα ωφελούμενους (γονείς, μαθητές)που όμως είναι ανοργάνωτοι και δυστυχώς αδιάφοροι. Απο την άλλη έχει τους άμεσα ή έμμεσα επηρεαζόμενους εκπαιδευτικούς κάθε κατηγορίας.
Οι δεύτεροι έχουν άμεση, αν και όχι πλήρη, ενημέρωση για κάθε αλλαγή και κάθε σημείο που μπορεί να τους θίξει. Και φυσικά αντιδρούν ανάλογα.
Οι περισσότεροι γονείς δεν ξέρουμε καν ότι γίνεται αυτή η συζήτηση, πόσο μάλλον τι αφορά.
Άρα δεν μπορούμε να στηρίξουμε ή να πιέσουμε για την εφαρμογή αυτών των μέτρων.
Πρέπει να ετοιμαστεί μια στρατηγική που να φέρει στο ίδιο πλευρό όλες εκείνες τις ομάδες (εκπαιδευτικούς,γονείς, νεολαία, οικονομία) που πραγματικά ενδιαφέρονται και αναγνωρίζουν τον ρόλο της παιδείας στην εξέλιξη της χώρας.
Χωρίς αυτές τις συμμαχίες, ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ στην εκπαιδευτική κοινότητα θα δουν πέρα από την μύτη τους και θα δεχτούν να μπουν στο μακρύ ταξίδι της αλλαγής νοοτροπίας.
Στην στρατηγική αυτή πρωταρχικό ρόλο πρέπει να παίξουν οι καλικρατικοί δήμοι και οι σύλλογοι γονέων
Το κράτος είναι υποχρεωμένο να μοιράσει τους λίγους διαθέσιμους πόρους του, φροντίζοντας πρώτα όσους έχουν μεγαλύτερες ελλείψεις.Από κει και πέρα ο διευθυντής και οι δάσκαλοι είναι υποχρεωμένοι να τα βγάλουν πέρα με τα λίγα μέσα που τους διαθέτουν. Έργο του δήμου αλλά και του συλλόγου είναι να πιέζει για να υπάρξουν περισσότεροι πόροι, αλλά και να συμπληρώνει όπου μπορεί με ίδια μέσα.
Τα παιδιά μας και οι άνθρωποι που τα καθοδηγούν στην ζωή,χρειάζονται βοήθειά στο πολύ δύσκολο αυτό έργο. Και την βοήθεια αυτή μπορούμενα τους την παρέχουμε εμείς σαν γονείς ατομικά αλλά και συλλογικά. Και πρέπει να την παρέχουμε ΤΩΡΑ που μπαίνουν τα θεμέλια για όλη την μετέπειτα εκπαίδευση του παιδιού μας.
Σκεφτείτε δύο πολύ απλά πράγματα:
Α. ότι την παιδεία (που είναι πολύ ευρύτερο από τηνεκπαίδευση) παλιά την έδιναν το σχολείο αλλά και το σόι, η γειτονιά, η εκκλησία, οι παρέες, η πιάτσα, η αλάνα και βέβαια η ίδια η ζώσα οικογένεια. Δυστυχώς όλα αυτά, εκτός του σχολείου αντικαταστάθηκαν από την τηλεόραση ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Με το επίπεδο που έχει η τηλεόραση σήμερα είστε διατεθειμένοι να την αφήσετε να εκτοπίσει και το σχολείο;.
Β. Ότι δεν δώσετε σήμερα από λεφτά και χρόνο, θα τα δώσετε στο εκατονταπλάσιο στο λύκειο. Αυτό σκέφτονται όσοι στέλνουν από τώρα τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία και πληρώνουν 3-8.000 κάθε χρόνο. Εμείς έχουμε την τύχη να έχουμε ένα σχολείο που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα ιδιωτικά. Ας το βοηθήσουμε όχι μόνο να καλύψει τις όποιες ελλείψεις του αλλά και να τα ξεπεράσει
Επειδή λοιπόν δεν φτάνουν οι κριτικές και οι συζητήσεις προτείνουμε κάποια πράγματα που ο Δήμος αλλά και ο καθένας μας ατομικά μπορεί να κάνει για να Βοηθήσει το σχολείο να βοηθήσει το παιδί του.
Σας παραθέτω σε συντομία τους στόχους του υπουργείου. Ετοιμάζω προτάσεις αλλά θα ήθελα και τις δικές σας για το τι μπορεί να κάνει ο δήμος για να ενισχύσει αυτή την ΑΜΕΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ.
(α) Ο Μαθητής γίνεται «μικρός διανοούμενος». Αποκτά Μεγαλύτερη ικανότητα και άνεση στην χρήση, προφορικά και γραπτά, της ελληνικής γλώσσας. Έρχεται σε επαφή με το λογοτεχνικό πλούτο, το θέατρο , τη μουσική, την ιστορία και το πολιτισμό γενικότερα.
(β) Ο Μαθητής γίνεται «μικρός Επιστήμονας. Αποκτά γνωστική επάρκεια στον χειρισμό των μαθηματικών εννοιών, την εφαρμογή τους στην καθημερινή ζωή, και παράλληλη ανάπτυξη της μαθηματικής λογικής και αφαιρετικής ικανότητας. Κατακτά αντίστοιχες γνώσεις και δεξιότητες στις φυσικές επιστήμες και την τεχνολογία.
(γ) Ο Μαθητής γίνεται «μικρός ερευνητής» . Αποκτά ποιότητα και ταχύτητα στην ανάλυση και στη σκέψη, επάρκεια στη χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας ώστε με κριτική ικανότητα να μπορεί να επιλέγει μέσα από την πληθώρα πληροφοριών και γνώσεων που έχει πλέον στην διάθεση του.
(δ) Ο Μαθητής γίνεται «γλωσσομαθής». Αποκτά επάρκεια στη χρήση προφορικά και γραπτά τουλάχιστον μιας ξένης γλώσσας και σε δεύτερη φάση δυο ξένων γλωσσών που τον εξοικειώνουν με άλλες κουλτούρες, ευνοούν την ευρωπαϊκή και διεθνή επικοινωνία, και αποτελούν εφόδια επαγγελματικής σταδιοδρομίας. Με την βοήθεια του δάσκαλου και της τεχνολογίας,η γλωσσομάθεια μετατρέπεται από προσόν για λίγους, σε εργαλείο για όλους.
(ε) Ο Μαθητής κατακτά το «Μαθαίνω πώς να μαθαίνω», και δίνεται τέλος στο «μαθαίνω απ' έξω», με νέες διδακτικές μεθόδους, εκπαιδευτικά υλικά και ψηφιακά εργαλεία.
(ζ) Ο Μαθητής γίνεται συνειδητός Έλληνας Πολίτης - Πολίτης του κόσμου. Ο μαθητής ενδυναμώνει την ελληνική ταυτότητα και συνείδηση με βάση τις αξίες της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης, τον σεβασμό και αναγνώριση των άλλων. Με γνώση και υπερηφάνεια για την ιστορία και τον πολιτισμό μας, μαθαίνει να ζει και προοδεύει μέσα στο σύγχρονο πολυπολιτισμικό περιβάλλον, μέσα και έξω από τηνχώρα.
Στο Νέο Σχολείο, γίνεται μεγαλύτερη εξατομίκευση της διδασκαλίας ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε μαθητή και μαθήτριας και προωθείται η Ενεργητική συμμετοχή τους στις δραστηριότητες μάθησης αντί της παθητικής παρακολούθησης.
Προτάσεις όπου μπορούν να βοηθήσουν οι δήμοι
■Εκδρομές
Σήμερα αποτελούν απλώς αφορμή για κοπάνα. Αν ο Δήμος πληρώνει λεωφορεία για να επισκέπτονται τα σχολεία τα σημαντικά σημεία της περιοχής θα γίνουν ένα πολύτιμο εκπαιδευτικό εργαλείο. Το κόστος για τα 18 σχολεία του καλικρατικού δήμου δεν θα ξεπερνάει τα 20.000 τον χρόνο και ολοι οι μελλοντικοί πολίτες μας θα γνωρίσουν πραγματικά τις ομορφιές του τόπου μας για τον οποίο όχι μόνο θα είναι περήφανοι αλλά και θα τον διαφημίζουν.
■Καλιτεχνικές ημέρες
Ο δήμος μπορεί 1-2 φορές τον μήνα να καλεί γνωστούς έλληνες καλιτέχνες για να συζητάνε στα σχολεία και στα δημοτικά διαμερίσματα πνευματικά ζητήματα. Αν τους καλύπτει 2 διανυκτερεύσεις και τα αεροπορικά εισητίρια το κόστος δεν θα ξεπεράσει τα 6-7.000 €/ έτος. Πέρα όμως από την σημαντική ωθηση που θα δώσουν στις καλιτεχνικές ανησυχίες και τις επιδόσεις των παιδιών , αυτές οι επισκέψεις θα αποτελέσουν και μιας πρώτης τάξης προβολή για τον τόπο καθώς είναι σίγουρο ότι οι επισκέπτες μας θα τον αγαπήσουν.
■Τμημα επιμελητειας.
Με την συνεργασία διευθυντή και συλλογου γονέων, κάθε βδομάδα ένα τμήμα του σχολείου θα αναλαμβάνει να βοηθάει σε ΟΛΕΣ τις δουλειές του σχολείου. Απ την καθαριότητα της αυλής, έως τις αγορές υλικών και το μαγείρεμα. Θα μάθει έτσι και πιθανώς θα αγαπήσει την κούραση και την ευθύνη που έχει κάθε δουλειά. Θα σταματήσει έτσι να τα περιμένει όλα απο την δούλα -μάνα και αργότερα από τον προστάτη -κράτος.
■Βοηθητικό προσωπικό που να εκπαιδεύει στην καθημερινότητα (οικιακη οικονομία, κηπουρική,τεχνικά)
Με το καθεστώς του εθελοντή τροχονόμου θα προσληφθούν μιά μαγείρισσα-καθαρίστρια και ένας κηπουρός- τεχνικός. ΜΑΖΙ με το τμήμα επιμελητείας θα κάνουν όλες τις δουλειές του σχολείου. Το βασικό όμως είνα ότι θα μαθαίνουν όλα εκείνα τα καθημερινα πράγματα που κανονικά θα έπρεπε να μάθουν στο σπίτι αλλά δεν μπορούν. Απο το να ψωνίζουν έξυπνα μέχρι το να καλιεργούν τον κήπο και να κάνουν απλές τεχνικές δουλειές. Το κόστος δεν θα ξεπεράσει τα 12.000 € ανα σχολείο και ιστέψτε με η απόδοση θα είναι πολύ μεγαλύτερη.
■Γκρίζα δημόσια κτίρια που θυμίζουν παρκινγκ
Κάθε τάξη να βάφει και να διαμορφώνει μόνη της τον χώρο της. Να τον κάνει ΔΙΚΟ ΤΗΣ όπως της αρέσει. Να ΘΕΛΕΙ να είναι εκει μέσα. Ολες μαζί οι τάξεις, μέσα από την επιμελητεία, να διαμορφώνουν/βελτιώνουν τον κοινό χώρο.Τα ελάχιστα υλικά που θα χρειάζονται θα καλύπτονται απο αγορές του δήμου. Καθώς σήμερα αυτές τις δουλειές τις κάνει ο δήμος με εργολαβίες είναι σίγουρο ότι με το κόστος θα μειωθεί σοβαρά. Επισης πιστέψτε με είναι σίγουρο ότι αμα το καμάρι σας φάει μιά μέρα να τρίβει ένα σύνθημα που έγραψε κάποιο άλλο καμάρι θα το ξανασκεφτεί σοβαρά να γράψει κι αυτός.
■Κακό δημόσιο φαγητό
Ξέρω ότι πολλά κτίρια είναι φυλακές. Αυτό όμως δεν είναι δικαιιολογία για να μην γίνει τίποτα στα άλλα που μπορούν. Αν μπορούν σιγά-σιγά να διαμορφωθούν και χώροι μαγειρέματος- εστίασης τα παιδιά εκτός απτο να μάθουν να μαγειρέυουν μόνα τους σωστές διατροφές, θα μάθουν και τα βασικά της καταναλωτικής παιδείας που τόσο μας λείπει. Στις αυλές ή όπου κοντα υπάρχει ελεύθερος χώρος, να διαμορφωθούν μικροί κήποι και κοτέτσια ώστε με την βοήθεια του κηπουρού να γνωρίσουν/αγαπήσουν την φύση.Το κόστος εδώ είναι σημαντικό αλλά μπορεί να καλύπτεται σταδιακά κάθε χρόνο.
■Μουσική/Τέχνη
Στον πολιτιστικό σύλλογο και στην φιλαρμονική γίνονται μαθήματα ζωγραφικής και μουσικής αντίστοιχα. Γιατί να μην γίνονται αυτά τα μαθήματα σε κάποιες αίθουσες του σχολείου? Μια τάξη γεμάτη παρτιτούρες και μια γεμάτη καβαλέτα. Μια διαμορφωμένη σαν αναγνωστήριο. Τί καλύτερο κίνητρο για ενα παιδί για να ασχοληθεί με την τέχνη?
■Ανταλλαγές
Μέσα απο τις διάφορες αδελφοποιήσεις που κάνουν οι δήμοι μπορούν να κανονιστούν ανταλαγές φιλοξενίας. Ετσι τα παιδιά θα εξοικιωθούν όχι μόνο με την γλώσσα αλλα και με την καθημερινότητα ενός ΑΛΛΟΥ τόπου. Για πολλά απο αυτά θα είναι η μοναδική ευκαιρεία να γνωρίσουν κάτι πέρα απο τα σύνορα του χωριού τους.
■Πληροφορική
Οχι δεν εννοώ κάτι χωριστό (εργαστήριο, μάθημα κλπ). Διαδραστικός πίνακας και laptop για κάθε τάξη και κάθε δάσκαλο. Κανονικά θα τα καλύψει το υπουργείο. Πίεση απο τον δήμο για να πάρουμε άμεσα
■Εργαστήρια
Οι περισσότεροι έχουμε στο νού μας κλειστές και αραχνιασμένες αίθουσες. Αν όμως υπάρχουν τα παραπάνω, το Ιντερνετ γίνεται το καλύτερο εργαστήριο. Για παράδειγμα στην διεύθυνση http://phet.colorado.edu/en/simulations/translated/el θα βρείτε ένα τέλειο εργαστήριο φυσικής και χημείας με τα πειράματα έτοιμα. Είμαι σίγουρος ότι κάθε εκπαιδευτικός/γονέας που νοιάζεται μπορεί ευκολα να βρεί αντίστοιχο για την ειδικότητά του.
■Βιβλιοθήκη
Επίσης ηλεκτρονική. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένας πολύ καλός εκτυπωτής δικτύου και ΚΑΘΕ βιβλίο γίνεται διαθέσιμο άμεσα
■Παιχνίδι
■Ξένες γλώσσες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου