1
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΝΑΡΤΗΤΕΟ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
ΝΟΜΟΣ ΔΡΑΜΑΣ
ΔΗΜΟΣ ΔΟΞΑΤΟΥ
Περίληψη
«Λήψη απόφασης για τον ορισμό της Δημοτικής Κοινότητας Δοξάτου ως
Ιστορική Έδρα του Δήμου μας»
Στο Καλαμπάκι και στο Δημοτικό Κατάστημα σήμερα στις 30 Μαρτίου του
έτους 2015 ημέρα της εβδομάδας Δευτέρα και ώρα 18.00 συνήλθε σε τακτική
συνεδρίαση το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Δοξάτου, υπό την Προεδρία του κ.
Ζουμπούλογλου Αναστασίου μετά από την αριθμ. 4448/26-03-2015 γραπτή
πρόσκληση που επιδόθηκε σε καθένα από τους Δημοτικούς Συμβούλους με
αποδεικτικό και δημοσιεύθηκε νόμιμα σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 67 του
Ν.3852/10 (ΦΕΚ Α’ 87) με τίτλο «Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της
Αποκεντρωμένης Διοίκησης – Πρόγραμμα Καλλικράτης».
Διαπιστώθηκε ότι υπάρχει απαρτία. Σε σύνολο 27 Δημοτικών Συμβούλων
βρέθηκαν:
ΠΑΡΟΝΤΕΣ
1 Βαϊραμίδης Στέφανος 9 Μουλιστάνος Αθανάσιος 17 Μπερμπερίδης Αθανάσιος
2 Βόϊτσος Κων/νος 10 Παπαδόπουλος Παρασκευάς 18 Στρατέλη-Φυρινίδου Δήμητρα
3 Γιαπαύλος Νικόλαος 11 Τοκούτσης Παντελεήμων 19 Σαραπάρης Κων/νος
4 Ζεκερίδης Χαράλαμπος 12 Χαλκίδης Χαράλαμπος 20 Τίρλας Δημήτριος
5 Ζουμπούλογλου Αναστάσιος 13 Σερέτης Ανέστης 21 Φυρινίδης Ευστάθιος
6 Ιωάννου Χρήστος 14 Στάντζιος Πασχάλης 22 Χαριτωνίδης Ιωάννης
7 Κωνσταντούδη-Στυλίδου Μ. 15 Χατζηλαζάρου Αναστάσιος 23 Παπάζογλου Μιχαήλ
8 Μπενάζης Ευάγγελος 16 Δημητριάδου Ιωάννα 24 Κωνσταντινίδου Ελένη
ΑΠΟΝΤΕΣ
1 Μόρφης Σωτήριος 2 Μαλακάκης Παναγιώτης 3 Καραγιαννίδου-Συμεωνίδου Παρ.
Στη συνεδρίαση παρευρίσκονται οι Πρόεδροι των Δημοτικών Κοινοτήτων
Αγ.Αθανασίου Ακριτίδου Φωτεινή, Δοξάτου Αλεξίου Νικόλαος, Καλαμπακίου Βέτος
Γρηγόριος, οι Πρόεδροι των Τοπικών Κοινοτήτων Φτελιάς Παγκάκης Κων/νος,
Κυργίων Γεωργόπουλος Γεώργιος, Αγίας Παρασκευής Αχουριώτου Σοφούλα,
Κεφαλαρίου Καλεάδης Ιωάννης.
Απουσιάζουν οι Πρόεδροι των Τοπικών Κοινοτήτων Καλαμώνα Λαφτσίδης
Ιωάννης, Νεροφράκτη Θερβίδης Θεολόγος, ο εκπρόσωπος της Τοπικής Κοινότητας
Πηγαδίων Κοσμίδης Αβραάμ, ο εκπρόσωπος της Τοπικής Κοινότητας Αγοράς
Εξουζίδης Αναστάσιος και οι Πρόεδροι των Το.Συν. αν και κλήθηκαν νόμιμα.
Προσήλθαν κατά τη διάρκεια της προ ημερησίας διάταξης συζήτηση οι
δημοτικοί σύμβουλοι Μπενάζης Ευάγγελος, Ιωάννου Χρήστος. Αποχώρησαν η
δημοτική σύμβουλος Στρατέλη – Φυρινίδου Δήμητρα πριν την έναρξη συζήτησης του
1
ου θέματος της ημερήσιας διάταξης, οι δημοτικοί σύμβουλοι Σαραπάρης Κων/νος
και Τίρλας Δημήτριος στο 3ο
θέμα της ημερήσιας διάταξης, οι δημοτικοί σύμβουλοι
Ιωάννου Χρήστος και Παπαδόπουλος Παρασκευάς στο 22ο
θέμα της ημερήσιας
Α Π Ο Σ Π Α Σ Μ Α
Από το Πρακτικό της υπ’ αριθ. 5/30-03-2015 συνεδρίασης
του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Δοξάτου
Αριθμός Απόφασης 60/2015
2
διάταξης και οι δημοτικοί σύμβουλοι Δημητριάδου Ιωάννα και Μπερμπερίδης
Αθανάσιος στο 25ο
θέμα της ημερήσιας διάταξης.
Παρουσία και της Τρούτπεγλη Καλλιόπης, υπαλλήλου του Δήμου Δοξάτου
για την τήρηση των πρακτικών, ο κ. Πρόεδρος κήρυξε την έναρξη της συνεδρίασης
για συζήτηση και λήψη αποφάσεων στα θέματα της ημερήσιας διάταξης. Οι υπ’ αριθ.
52,53,54,55,56,57,58,59/2015 αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, αφού
συμφώνησε ομόφωνα το σώμα συζητήθηκαν εκτός ημερησίας διάταξης κατά την
έναρξη της συνεδριάσεως
Παρών στην συνεδρίαση ήταν και ο κ. Δήμαρχος Δαλακάκης Δημήτριος, ο
οποίος κλήθηκε νόμιμα με την πιο πάνω πρόσκληση του Προέδρου.
Στη συνεδρίαση παραβρέθηκε και οι υπάλληλοι του Δήμου Σωφρονιάδου
Μαρία, Λατσίνογλου Αθανάσιος, Γκαρμπούνης Γεώργιος, Ανδρεάκης Γρηγόριος,
σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 100 παρ. 3 του Ν. 3463/2006.
Ο Πρόεδρος εισηγούμενος το 1
ο
θέμα της ημερήσιας διάταξης σχετικό με
την περίληψη του θέματος, έδωσε το λόγο στο Δήμαρχο ο οποίος είπε τα κάτωθι:
«…Το Δοξάτο κατά το διάβα του Χρόνου γνώρισε την ανάπτυξη και την καταστροφή,
παρέμεινε, όμως και παραμένει ακμάζον τόσο οικονομικά, όσο και πολιτιστικά και είναι
ταυτόσημο των εννοιών της Αρετής και της Αριστείας.
Κατά την Τουρκοκρατία το Δοξάτο υπερήφανα διατηρεί την ελληνικότητα της περιοχής.
Ήδη από τα μέσα του 17ου αιώνα Ο Τούρκος περιηγητής Εβλιά Τσελεμπή αναφέρει «Κατά την
εκ Καβάλας προς Βορράν πορεία μου, διήλθον εκ του χωρίου Μπόργιανι και μετά ολίγην ώραν
εφτασα εις κωμόπολιν που λέγεται Δοξάτον. Η κωμόπολις αυτή κειμένη εις ωραίαν τοποθεσίαν
περιβάλλεται από κήπους και αμπελώνες και περιλαμβάνει τριακοσίας οικίας….».
Το 1821 Δοξατινοί εθελοντές στο πλευρό του Εμμανουήλ Παππά δίνουν βροντερό
παρόν στον Αγώνα προσφέροντας πρόθυμα τις ζωές τους. Σύμφωνα με έρευνα του Ιωάννη
Παπαθεμελή το 1885 στην κωμόπολη του Δοξάτου ζουν 900 ελληνικές οικογένειες έναντι 400
οθωμανικών, ενώ η Δράμα αριθμούσε, το 1886, 1.000 Έλληνες, έναντι 4.000 Τούρκων. Οι
κάτοικοι αυτού του τόπου είναι εκείνοι που μεγαλουργούν οικονομικά με την καλλιέργεια
καπνού, χτίζουν τις περίφημες καπναποθήκες και ζυμώνοντας την γη, συλλέγουν απαράμιλλο
πλούτο τον οποίο αφιερώνουν στην Δημιουργία και την Ελευθερία. Αυτές ακριβώς οι
οικογένειες, αν και ακόμη υπό τον Οθωμανικό ζυγό, προσφέρουν με ζήλο τους εαυτούς τους
στο Έθνος, δια στης αστείρευτης πολιτιστικής τους δράσης, με αιχμή την ιδρυθείσα εν έτει
1870 Φιλοεκπαιδευτική Αδελφότητα, «Φίλιπποι» δια του Αναγνωστηρίου, του Βιβλιοπωλείου
και της Φιλαρμονικής της οποίας οι Δοξατινοί διατηρούν την ελληνικότητα της περιοχής. Το
1879 οι Δοξατινοί αποδεικνύουν για ακόμη μια φορά την φιλοπατρία τους, ιδρύοντας
Αρχαιολογική Εταιρία, προκειμένου να ερευνήσουν, να περισώσουν και να διαφυλάξουν τα
απομεινάρια των ένδοξων προγόνων τους που διατρέχουν ιστορία από την βυζαντινή περίοδο
ως και την προϊστορική εποχή, διατηρώντας το πανάρχαιο εθίμων των περίφημων
ιπποδρομιών. Η επόμενη γενιά Δοξατινών σύσσωμη μετέχει και αυτή στον Μακεδονικό Αγώνα
(1904-1908) και ενταγμένηείτε στις ένοπλες δυνάμεις του καπετάν Τζάρα, είτε σε μυστικές
ομάδες, προσφέρει ακόμη και τα σπίτια της για την περίθαλψη τραυματιών.
Μετά το τέλος του Μακεδονικού Αγώνα το Δοξάτο παραμένει ακμαίο όπως μαρτυρεί το
1906 ο Γεώργιος Χατζηκυριακού ο οποίος χαρακτηριστικά αναφέρει: «Το Δοξάτον εις τον
εισερχόμενον, το πρώτον φαίνεται ως πόλις. Το ευρύ και το ευθές της οδού και το ευπρεπές των
οικιών τοιαύτην όψιν εμφαίνουσιν. Το Δοξάτον αποτελεί μίαν των σημαντικοτέρων ελληνικών
Ορθοδόξων κοινοτήτων της επαρχίας Δράμας. Ένθεν μεν το ευφυές της τοποθεσίας, ως προς
την προμήθειαν του καπνού εξ όλης της περιχώρου εις τους μεγάλους καπνοσυλλέκτας,
προσεπόρισαναυτώοικονομικήνισχύν και πρόοδον και ανέδειξαν το δεύτερον ιδίως οίκους
ευπορούντας και εις την κοινότητα ευεξίαν προσδίδοντας». Με την πρωτοβουλία του τότε
Μητροπολίτη Δράμας και μετέπειτα Σμύρνης Εθνομάρτυρα Χρυσόστομου χτίζεται το κτίριο του
Δημοτικού Σχολείου, που δεσπόζει στην είσοδο του Δοξάτου (1908-1910). Σχηματίζει ένα
τεράστιο Ε. Είναι το αρχικό γράμμα των λέξεων Ελλάδα και Ελευθερία, που τόσο ποθούσαν οι
Δοξατινοί την εποχή εκείνη. Για την ανέγερση προσέφεραν χρήματα πλούσιοι και φτωχοί.
Η αμέσως επόμενη γενεά Δοξατινών μετέχει στους Βαλκανικούς πολέμους και λίγες μόνο ώρες
πριν την μετά από αιώνες ποθούμενη απελευθέρωση, την 30 Ιουνίου 1913 δέχονται την μανία
των οπισθοχωρούντων Βουλγαρικών στρατευμάτων. Οι Βούλγαροι λεηλατούν και
3
κατακαίουνπάνω από 240 οικίες και ογδόντα καταστήματα και ισοπεδώνουν τον οικισμό,
αφήνοντας πίσω τους με εξακόσια και πλέον θύματα ανάμεσα τους γυναίκες και παιδιά. Η
πρωτοφανής βιαιότητα καταγράφεται από όλον τον παγκόσμιο τύπο. Ο Άγγλος πλοίαρχος
Κάρνταλ έγραψε στη DailyTelegraph: «Κατά την είσοδον εις την πόλιν, το πρώτο όπερ
προσέπεσεν εις τους οφθαλμούς μου, ήσαν αι αγέλαικυνώνκαταβροχθιζόντων ανθρωπίνους
σάρκας. Η πόλις τελείως κατεστραμμένη εφαίνετο έρημος, ως εκ τούτου δε ηναγκάσθην να
φωνάξω επανειλημμένως δια να εμφανισθώσιγραίαι τινές εκ των ερειπίων. Όλα τα πτώματα
ήσαν διάτρητα υπό τον λογχών και έφερον ίχνη απίστευτων ακρωτηριασμών. Οι τοίχοι των
οικιών είχον ρυπανθεί από αίματα, εις το ύψος έξι ποδών από τους εδάφους, τουθ’ όπερ
εξηγείται, κατά το λέγειν των επιζώντων εκ του ότι τα δυστυχή θύματα δεν είχονσφαγεί αμέσως,
αλλά εθανατούντο δια λογχισμών…»
Ο απεσταλμένος των Τάιμς του Λονδίνου, ΚρόφοντΠράις, παραθέτει
συγκλονιστικές μαρτυρίες από θύματα και αυτόπτες μάρτυρες της σφαγής: «Δεν ήτο δύσκολον
να συναγάγη τις την αλήθειαν περί του τι συνέβη εν Δοξάτω. Διεσώθησαν πολλά βασανισθέντα
θύματα όπως αφηγηθούν τα συμβάντα, εν οις και εις νεανίας (ο οποίος παρ’ όλους τους δέκα
λογχισμούς, τους οποίους έλαβεν, έζη ακόμη, καθώς και πολλά μικρά παιδία εις το
νοσοκομείον φέροντα τραύματα επί της κεφαλής, κατενεχθέντα διά της σπάθης των Βουλγάρων
ιππέων, καθ’ ήν στιγμήν κατεδίωκαν τα νήπια θύματά των δια των αγρών […] Οι πρώτοι
παραστάντες επί τόπου Ευρωπαίοι συμφωνούν ότι ο ολικός αριθμός των σφαγέντων δεν ήτο
ολιγώτερος των 400 (πολλοί τους υπολογίζουν εις 600). Μερικά των πτωμάτων είχον ήδη ταφή,
άλλα είχαν καή, αλλά τα υπόλοιπα απέμενον εκτεθειμένα, μερικά δε μόλις εκαλύπτοντοδι’
ελαφρού τινός στρώματος άμμου. Οι επισκέπταιείδον σκύλους καταβροχθίζοντας ανθρωπίνους
σάρκας, αυλάς οικιών αχνιζούσας εκ του αίματος των θανατωθέντων ατυχών, λίθους επί των
οποίων διετηρούντο ακόμη υπολείμματα τριχωμάτων των κεφαλών των θυμάτων,
αίτινεςείχονκαταθραυσθή δια κτυπημάτων, δωμάτια, οι τάπητες των οποίων, αι ψάθαι και τα
προσκεφάλαια ήσαν καλυμένα με το αίμα των σφαγέντων, τοίχους δεικνύοντας τους τύπους των
όλων, δια των οποίων μια γυνή και εν παιδί είχονσταυρωθή.»
Η ιταλική εφημερίδα Il Secolo XIX περιγράφει την επιδρομή των Βουλγάρων: «Οι
κάτοικοι έντρομοι συλλέξαντες ό,τιπολύτιμονείχονήρχισαν να φεύγωσιν προς Καβάλαν και
άλλοι δια της κοίτης του ξεροχείμαρρου προς τα όρη. Εκατοντάδες τινές εκλείσθησαν εντός των
οικιών. Αίφνης ενεφανίσθη βουλγαρικό ιππικό και ήρχισε λυσσώδη καταδίωξη των φευγόντων.
400 Βούλγαροι στρατιώτες εισήρχοντο με «εφ’ όπλου λόγχη», ακολουθούμενοι υπό δύο
αμαξών, φορτωμένων με πετρέλαιον. Το ιππικό εξ 120 ανδρών υπό των Μπίρνεφ
και Συμεώνωφ κατεδίωκαν τους φεύγοντας , άνδρας, γυναίκες και παιδιά ρίπτοντες αυτούς
καταγής διά σπαθισμών.»
Τις βουλγαρικές ωμότητες εκθέτει και ο απεσταλμένος της ρωσικής
εφημερίδας Ρούσκιε Ούτρο, ΒλαντιμίρΤορνόφ: «Αι ανθρωποθυσίαι αι διαπραχθείσαι υπό των
Βουγκάρων υπήρξαν φρικαλέαι. Εκατοντάδες αθώων πολιτών κατεσφάγησαν, αι δε διαρπαγαί
υπήρξαν κολοσσιαίαι. Είδομεν κατά γής εν μέσω ερειπίων χρηματοκιβώτια βιαίως
διερρηγμένα, ραπτομηχανάς κατεστραμμένας […] Γυναίκες εθρήνων πικρώς και συνέστρεφον
τας χείρας εξ απογνώσεως. Είδον ιδίοις οφθαλμοίς παιδία πληγέντα δια λογχισμών. Εις πλείστα
μέρη συνηντήσαμεν σωρούς πτωμάτων εκτεθειμένων εις τον καύσωνα του ηλίου και άλλα
πτώματα κατά το ήμισυ ξεθαμμένα και των οποίων οι πόδες, η κεφαλή και αι χείρες προέβαλον
φρικαλέας εκ της γης…»
Απτόητοι οι Δοξατινοί κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και πάλι προσφέρονται στους
αγώνες της Πατρίδας και τον Ιούνιο του 1917 έρχονται αντιμέτωποι με το Δεύτερο
Ολοκαύτωμα. Οι Βούλγαροι αιχμαλωτίζουν όλον τον εναπομείναντα ανδρικό πληθυσμό (από
17 ως και 51 ετών), ήτοι 74 άτομα και τους οδηγούν ως Ομήρους στα βαθη της Βουλγαρίας
όπου αντιμετωπίζουν τον θάνατο σε τάγματα εργασίας. Την ίδια εποχή 200 γυναικόπαιδα
πεθαίνουν από λιμό και κακουχίες. Οι ελάχιστοι όμως που κατάφεραν και δραπέτευσαν,
ενισχυμένοι από τον ξεριζωμένο μετά την μικρασιατική καταστροφή ελληνισμό του Πόντου, της
Ανατολικής Θράκης και της Μικράς Ασίας, αποτέλεσαν την μαγιά που ανέπτυξε και πάλι αυτόν
τον τόπο. Από τα αποκαΐδια του 1913, που ανακαταλήφθηκαν από τους Βούλγαρους κατά τον
πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, αυτή η γενεά όχι μόνο δεν πτοήθηκε αλλά όρθωσε εκ νέου μια
περίλαμπρη πόλη περίφημη για την αρχιτεκτονική των διώροφων κτιρίων της που συνδύαζαν
τον νεοκλασικισμό με την αρτνουβώ και τους περίτεχνους ζωγραφικούς διακόσμους.
4
Η επόμενη γενεά Δοξατινών έτεινε και πάλι ευήκοον ουν προς τους Αγώνες της
Πατρίδος. Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι Δοξατινοί και πάλι προσέφερα σώμα και
ζωή στα βουνά της Ηπείρου και της Κρήτης. Οι Βούλγαροι καταλαμβάνουν για Τρίτη φορά το
Δοξάτο. Απαγορεύουν την ελληνική γλώσσα, κλείνουν τα σχολεία, απελαύνουν Δοξατινούς,
δημεύουν περιουσίες και θέτουν σε ημερήσια διάταξη ανακρίσεις, βασανισμούς, βιασμούς
κακοποιήσεις, περιορισμούς στην κατανάλωση τροφίμων και νερού. Τίποτε από όλα αυτά δεν
στάθηκε ικανό να κάμψει τους Δοξατινούς που και πάλι αντιστάθηκαν ρωμαλέα. Η αντίσταση
αυτή προκάλεσε εκ νέου την μανία των δυνάμεων κατοχής οι οποίες μέσα σε ένα μόνο βράδυ,
αυτό της 29ης Σεπτεμβρίου του 1941 εκτέλεσαν 350 ήρωες (ανάμεσα τους γυναικόπαιδα και
ηλικιωμένους). Τούτο ήταν το Τρίτο Ολοκαύτωμα.
Το Δοξάτο είναι ο μοναδικός τόπος στην παγκόσμια ιστορία που υπέστη τρία
Ολοκαυτώματα σε διάστημα μόλις 28 ετών, προσφέροντας στον βωμό της Ελευθερίας πάνω
από 1.100 ηρωικά σφαγιασθέντες ήρωες. Στο διάβα των αιώνων οι Δοξατινοί προσφέρουν τις
ζωές τους σε όλους ανεξαιρέτως τους αγώνες της Πατρίδος και αναγεννώμενοι από την στάχτη
τους υπερήφανα μεγαλουργούν οικονομικά και πολιτιστικά. Η ελληνική Πολιτεία έχει τιμήσει
ήδη τρεις φορές το Δοξάτο και οφείλει να αποδώσει πολύ μεγαλύτερες τιμές.
Σήμερα, έχω τιμή ως Δήμαρχος Δοξάτου, έμπλεος δέους ενώπιον της Ιστορίας του
Δοξάτου και ad honorem αύτης, να εισηγούμαι ενώπιον του Προέδρου Δοξάτου και του
Δημοτικού Συμβουλίου την ανακήρυξη του Δοξάτου ως Ιστορικής Έδρας του μεγάλου μας
Δήμου. Ζητώ από όλους τους κατοίκους, του Αγίου Αθανασίου, των Κυργίων, του Κεφαλαρίου,
των Πηγαδίων, της Αγοράς, της Περιστεριάς, του Αιγείρου, της Φτελιάς, του Καλαμπακίου, του
Νεροφράχτη, της Αγίας Παρασκευής και του Καλαμώνα, από όλους τους κατοίκους του
ευλογημένου αυτού Δήμου, να αγκαλιάσουμε ομόθυμα το αδελφό μας Δοξάτο και να του
αποδώσουμε την Ιστορική Έδρα ως ελάχιστο φόρο τιμής για την προσφορά του στην Ελλάδα
και στην Ελευθερία. Ζητώ από τους κάτοικους του Δοξάτου να δεχτούν την ελάχιστη αυτή
προσφορά και να αγκαλιάσουν όλους εμάς με την απαράμιλλη Φιλαδελφία και την θρυλική
Αρετή που θα επιδείκνυαν οι θαυμαστοί Πρόγονοί τους….»
Στη συνέχεια ο Πρόεδρος έδωσε το λόγο στους κ.κ. Δημοτικούς Συμβούλους
οι οποίοι τοποθετήθηκαν σχετικά με το θέμα. Οι απόψεις αυτών και οι όποιες τυχόν
αντιρρήσεις των, κατεγράφησαν αναλυτικά στα απομαγνητοφωνημένα πρακτικά.
Ο κος Χατζηλαζάρου Αναστάσιος δήλωσε ότι συμφωνεί, ότι το Δοξάτο είναι μια
μαρτυρική πόλη και μπορεί και πρέπει να γίνει η ιστορική έδρα του Δήμου Δοξάτου,
όμως σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να ξεχάσουμε και το ότι και ο οικισμός των
Κυργίων είναι μια μαρτυρική πόλη.
Ο κος Χαριτωνίδης Ιωάννης δήλωσε ότι συμφωνεί με τον ορισμό του οικισμού
Δοξάτου ως ιστορική έδρα αλλά πρότεινε για γίνει ιστορική έδρα και ο οικισμός των
Κυργίων.
Ο κος Φυρινίδης αναφερόμενος στο θέμα τόνισε ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει
οι κάτοικοι του Καλαμπακίου να ανησυχούν ότι θα χαθεί η διοικητική έδρα του
Δήμου.
Ο κος Παπάζογλου δήλωσε ότι κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ιστορικότητα
του Δοξάτου άλλα ζήτησε την αναβολή συζήτησης και λήψης απόφασης προκειμένου
να προηγηθεί διαβούλευση ούτως ώστε αυτό να γίνει αποδεκτό από όλους τους
κατοίκους του Δήμου Δοξάτου. Με την πρόταση αυτή τάχθηκαν και οι κ.κ. Τίρλας
Δημήτριος και Μπενάζης Ευάγγελος.
Πάντως, συνέχισε ο κος Παπάζογλου, σε κάθε περίπτωση αν το θέμα δεν αναβληθεί
θα πρέπει η απόφαση να είναι ομόφωνη.
Ο κος Μουλιστάνος Αθανάσιος αναφερόμενος στο θέμα θύμισε στα μέλη του
σώματος ότι το Δοξάτο έγινε Δήμος πριν την εφαρμογή του προγράμματος
«Καποδίστριας» όχι με πληθυσμιακά κριτήρια, αλλά λόγω της ιστορικότητας του.
Η κα Στυλίδου – Κωνσταντούδη Μαρία αφού ευχαρίστησε το Δήμαρχο και τον
Πρόεδρο που εισήγαγαν το θέμα στο Δ.Σ., έκανε εκτενή αναφορά σε συγκεκριμένα
ιστορικά γεγονότα που ενισχύουν την πρόταση για καθιέρωση του Δοξάτου ως
ιστορική έδρα του Δήμου, στα οφέλη που θα προκύψουν για το Δήμο Δοξάτου, και
έκλεισε λέγοντας ότι το θέμα θα υπερψηφιστεί από όλα τα μέλη του σώματος.
5
Ο κος Σερέτης Ανέστης αναφερόμενος στο θέμα είπε ότι από την στιγμή που το θέμα
εισήχθηκε στη ημερήσια διάταξη σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αναβληθεί.
Ο κος Μπερμπερίδης Αθανάσιος δήλωσε ότι συμφωνεί με την πρόταση θεωρώντας
ότι σε καμία περίπτωση δεν κινδυνεύει η διοικητική έδρα του Δήμου.
Ακολούθως ο Πρόεδρος κάλεσε το Δημοτικό Συμβούλιο να αποφασίσει
σχετικά τονίζοντας ότι το θέμα πρέπει να συζητηθεί από τη στιγμή που έχει εισαχθεί
στο συμβούλιο και ότι σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητείται από κανέναν η
διοικητική έδρα του Δήμου Δοξάτου που είναι η Δ.Κ. Καλαμπακίου.
Το Δημοτικό συμβούλιο αφού έλαβε υπόψη του την ως άνω εισήγηση του
Δημάρχου, τις τοποθετήσεις των συμβούλων, την παρέμβαση του Δημάρχου ο οποίος
είπε ότι η σημερινή ημέρα πρέπει να είναι μέρα χαράς, ότι το θέμα δεν πρέπει να
αναβληθεί διότι αυτό δεν θα ήταν σωστό απέναντι στις τέσσερις γενεές Δοξατινών
που προσέφεραν τόσα στο τόπο μας και στην πατρίδα και ότι σε μια τέτοια στιγμή
που αντιμετωπίζουμε ζητήματα επιβίωσης και ανάπτυξης στο Δήμος μας πρέπει να
βροντοφωνάξουμε ότι έχουμε «κοινό μέλλον», τις διατάξεις του άρθρου 6 παρ. 3
του Ν. 3463/2006 (ΦΕΚ Α΄114/8-6-2006), μετά από διαλογική συζήτηση,
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΚΑΤΑ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ
Με ψήφους 21 υπέρ και 2 παρών,
1. Ορίζει τη Δημοτική Κοινότητα Δοξάτου του Δήμου Δοξάτου ως Ιστορική Έδρα
αυτού.
2. Την υποβολή σχετικού αιτήματος προς το Υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής
Ανασυγκρότησης ώστε να οριστεί η Δημοτική Κοινότητα Δοξάτου ως Ιστορική Έδρα
του Δήμου Δοξάτου.
Οι δημοτικοί σύμβουλοι κ.κ. Τίρλας Δημήτριος και Μπενάζης Ευάγγελος δήλωσαν
παρών όχι γιατί διαφωνούν με τον ορισμό του οικισμού Δοξάτου ως ιστορικής έδρας
του Δήμου αλλά θεωρούν ότι το θέμα θα έπρεπε να αναβληθεί προκειμένου να
προηγηθεί ενημέρωση των κατοίκων του Δήμου Δοξάτου.
Η παρούσα απόφαση πήρε αύξοντα αριθμό 60/30-03-2015.
Σε απόδειξη συντάχθηκε το παρόν πρακτικό και υπογράφεται ως εξής:
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΑ ΠΑΡΟΝΤΑ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΜΕΛΗ
Ακριβές απόσπασμα
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ Δ.Σ.
ΖΟΥΜΠΟΥΛΟΓΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
ΠΗΓΗ: https://diavgeia.gov.gr/doc/7%CE%91%CE%A9%CE%9B%CE%A995-3%CE%A68?inline=true
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΝΑΡΤΗΤΕΟ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
ΝΟΜΟΣ ΔΡΑΜΑΣ
ΔΗΜΟΣ ΔΟΞΑΤΟΥ
Περίληψη
«Λήψη απόφασης για τον ορισμό της Δημοτικής Κοινότητας Δοξάτου ως
Ιστορική Έδρα του Δήμου μας»
Στο Καλαμπάκι και στο Δημοτικό Κατάστημα σήμερα στις 30 Μαρτίου του
έτους 2015 ημέρα της εβδομάδας Δευτέρα και ώρα 18.00 συνήλθε σε τακτική
συνεδρίαση το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Δοξάτου, υπό την Προεδρία του κ.
Ζουμπούλογλου Αναστασίου μετά από την αριθμ. 4448/26-03-2015 γραπτή
πρόσκληση που επιδόθηκε σε καθένα από τους Δημοτικούς Συμβούλους με
αποδεικτικό και δημοσιεύθηκε νόμιμα σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 67 του
Ν.3852/10 (ΦΕΚ Α’ 87) με τίτλο «Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της
Αποκεντρωμένης Διοίκησης – Πρόγραμμα Καλλικράτης».
Διαπιστώθηκε ότι υπάρχει απαρτία. Σε σύνολο 27 Δημοτικών Συμβούλων
βρέθηκαν:
ΠΑΡΟΝΤΕΣ
1 Βαϊραμίδης Στέφανος 9 Μουλιστάνος Αθανάσιος 17 Μπερμπερίδης Αθανάσιος
2 Βόϊτσος Κων/νος 10 Παπαδόπουλος Παρασκευάς 18 Στρατέλη-Φυρινίδου Δήμητρα
3 Γιαπαύλος Νικόλαος 11 Τοκούτσης Παντελεήμων 19 Σαραπάρης Κων/νος
4 Ζεκερίδης Χαράλαμπος 12 Χαλκίδης Χαράλαμπος 20 Τίρλας Δημήτριος
5 Ζουμπούλογλου Αναστάσιος 13 Σερέτης Ανέστης 21 Φυρινίδης Ευστάθιος
6 Ιωάννου Χρήστος 14 Στάντζιος Πασχάλης 22 Χαριτωνίδης Ιωάννης
7 Κωνσταντούδη-Στυλίδου Μ. 15 Χατζηλαζάρου Αναστάσιος 23 Παπάζογλου Μιχαήλ
8 Μπενάζης Ευάγγελος 16 Δημητριάδου Ιωάννα 24 Κωνσταντινίδου Ελένη
ΑΠΟΝΤΕΣ
1 Μόρφης Σωτήριος 2 Μαλακάκης Παναγιώτης 3 Καραγιαννίδου-Συμεωνίδου Παρ.
Στη συνεδρίαση παρευρίσκονται οι Πρόεδροι των Δημοτικών Κοινοτήτων
Αγ.Αθανασίου Ακριτίδου Φωτεινή, Δοξάτου Αλεξίου Νικόλαος, Καλαμπακίου Βέτος
Γρηγόριος, οι Πρόεδροι των Τοπικών Κοινοτήτων Φτελιάς Παγκάκης Κων/νος,
Κυργίων Γεωργόπουλος Γεώργιος, Αγίας Παρασκευής Αχουριώτου Σοφούλα,
Κεφαλαρίου Καλεάδης Ιωάννης.
Απουσιάζουν οι Πρόεδροι των Τοπικών Κοινοτήτων Καλαμώνα Λαφτσίδης
Ιωάννης, Νεροφράκτη Θερβίδης Θεολόγος, ο εκπρόσωπος της Τοπικής Κοινότητας
Πηγαδίων Κοσμίδης Αβραάμ, ο εκπρόσωπος της Τοπικής Κοινότητας Αγοράς
Εξουζίδης Αναστάσιος και οι Πρόεδροι των Το.Συν. αν και κλήθηκαν νόμιμα.
Προσήλθαν κατά τη διάρκεια της προ ημερησίας διάταξης συζήτηση οι
δημοτικοί σύμβουλοι Μπενάζης Ευάγγελος, Ιωάννου Χρήστος. Αποχώρησαν η
δημοτική σύμβουλος Στρατέλη – Φυρινίδου Δήμητρα πριν την έναρξη συζήτησης του
1
ου θέματος της ημερήσιας διάταξης, οι δημοτικοί σύμβουλοι Σαραπάρης Κων/νος
και Τίρλας Δημήτριος στο 3ο
θέμα της ημερήσιας διάταξης, οι δημοτικοί σύμβουλοι
Ιωάννου Χρήστος και Παπαδόπουλος Παρασκευάς στο 22ο
θέμα της ημερήσιας
Α Π Ο Σ Π Α Σ Μ Α
Από το Πρακτικό της υπ’ αριθ. 5/30-03-2015 συνεδρίασης
του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Δοξάτου
Αριθμός Απόφασης 60/2015
2
διάταξης και οι δημοτικοί σύμβουλοι Δημητριάδου Ιωάννα και Μπερμπερίδης
Αθανάσιος στο 25ο
θέμα της ημερήσιας διάταξης.
Παρουσία και της Τρούτπεγλη Καλλιόπης, υπαλλήλου του Δήμου Δοξάτου
για την τήρηση των πρακτικών, ο κ. Πρόεδρος κήρυξε την έναρξη της συνεδρίασης
για συζήτηση και λήψη αποφάσεων στα θέματα της ημερήσιας διάταξης. Οι υπ’ αριθ.
52,53,54,55,56,57,58,59/2015 αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, αφού
συμφώνησε ομόφωνα το σώμα συζητήθηκαν εκτός ημερησίας διάταξης κατά την
έναρξη της συνεδριάσεως
Παρών στην συνεδρίαση ήταν και ο κ. Δήμαρχος Δαλακάκης Δημήτριος, ο
οποίος κλήθηκε νόμιμα με την πιο πάνω πρόσκληση του Προέδρου.
Στη συνεδρίαση παραβρέθηκε και οι υπάλληλοι του Δήμου Σωφρονιάδου
Μαρία, Λατσίνογλου Αθανάσιος, Γκαρμπούνης Γεώργιος, Ανδρεάκης Γρηγόριος,
σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 100 παρ. 3 του Ν. 3463/2006.
Ο Πρόεδρος εισηγούμενος το 1
ο
θέμα της ημερήσιας διάταξης σχετικό με
την περίληψη του θέματος, έδωσε το λόγο στο Δήμαρχο ο οποίος είπε τα κάτωθι:
«…Το Δοξάτο κατά το διάβα του Χρόνου γνώρισε την ανάπτυξη και την καταστροφή,
παρέμεινε, όμως και παραμένει ακμάζον τόσο οικονομικά, όσο και πολιτιστικά και είναι
ταυτόσημο των εννοιών της Αρετής και της Αριστείας.
Κατά την Τουρκοκρατία το Δοξάτο υπερήφανα διατηρεί την ελληνικότητα της περιοχής.
Ήδη από τα μέσα του 17ου αιώνα Ο Τούρκος περιηγητής Εβλιά Τσελεμπή αναφέρει «Κατά την
εκ Καβάλας προς Βορράν πορεία μου, διήλθον εκ του χωρίου Μπόργιανι και μετά ολίγην ώραν
εφτασα εις κωμόπολιν που λέγεται Δοξάτον. Η κωμόπολις αυτή κειμένη εις ωραίαν τοποθεσίαν
περιβάλλεται από κήπους και αμπελώνες και περιλαμβάνει τριακοσίας οικίας….».
Το 1821 Δοξατινοί εθελοντές στο πλευρό του Εμμανουήλ Παππά δίνουν βροντερό
παρόν στον Αγώνα προσφέροντας πρόθυμα τις ζωές τους. Σύμφωνα με έρευνα του Ιωάννη
Παπαθεμελή το 1885 στην κωμόπολη του Δοξάτου ζουν 900 ελληνικές οικογένειες έναντι 400
οθωμανικών, ενώ η Δράμα αριθμούσε, το 1886, 1.000 Έλληνες, έναντι 4.000 Τούρκων. Οι
κάτοικοι αυτού του τόπου είναι εκείνοι που μεγαλουργούν οικονομικά με την καλλιέργεια
καπνού, χτίζουν τις περίφημες καπναποθήκες και ζυμώνοντας την γη, συλλέγουν απαράμιλλο
πλούτο τον οποίο αφιερώνουν στην Δημιουργία και την Ελευθερία. Αυτές ακριβώς οι
οικογένειες, αν και ακόμη υπό τον Οθωμανικό ζυγό, προσφέρουν με ζήλο τους εαυτούς τους
στο Έθνος, δια στης αστείρευτης πολιτιστικής τους δράσης, με αιχμή την ιδρυθείσα εν έτει
1870 Φιλοεκπαιδευτική Αδελφότητα, «Φίλιπποι» δια του Αναγνωστηρίου, του Βιβλιοπωλείου
και της Φιλαρμονικής της οποίας οι Δοξατινοί διατηρούν την ελληνικότητα της περιοχής. Το
1879 οι Δοξατινοί αποδεικνύουν για ακόμη μια φορά την φιλοπατρία τους, ιδρύοντας
Αρχαιολογική Εταιρία, προκειμένου να ερευνήσουν, να περισώσουν και να διαφυλάξουν τα
απομεινάρια των ένδοξων προγόνων τους που διατρέχουν ιστορία από την βυζαντινή περίοδο
ως και την προϊστορική εποχή, διατηρώντας το πανάρχαιο εθίμων των περίφημων
ιπποδρομιών. Η επόμενη γενιά Δοξατινών σύσσωμη μετέχει και αυτή στον Μακεδονικό Αγώνα
(1904-1908) και ενταγμένηείτε στις ένοπλες δυνάμεις του καπετάν Τζάρα, είτε σε μυστικές
ομάδες, προσφέρει ακόμη και τα σπίτια της για την περίθαλψη τραυματιών.
Μετά το τέλος του Μακεδονικού Αγώνα το Δοξάτο παραμένει ακμαίο όπως μαρτυρεί το
1906 ο Γεώργιος Χατζηκυριακού ο οποίος χαρακτηριστικά αναφέρει: «Το Δοξάτον εις τον
εισερχόμενον, το πρώτον φαίνεται ως πόλις. Το ευρύ και το ευθές της οδού και το ευπρεπές των
οικιών τοιαύτην όψιν εμφαίνουσιν. Το Δοξάτον αποτελεί μίαν των σημαντικοτέρων ελληνικών
Ορθοδόξων κοινοτήτων της επαρχίας Δράμας. Ένθεν μεν το ευφυές της τοποθεσίας, ως προς
την προμήθειαν του καπνού εξ όλης της περιχώρου εις τους μεγάλους καπνοσυλλέκτας,
προσεπόρισαναυτώοικονομικήνισχύν και πρόοδον και ανέδειξαν το δεύτερον ιδίως οίκους
ευπορούντας και εις την κοινότητα ευεξίαν προσδίδοντας». Με την πρωτοβουλία του τότε
Μητροπολίτη Δράμας και μετέπειτα Σμύρνης Εθνομάρτυρα Χρυσόστομου χτίζεται το κτίριο του
Δημοτικού Σχολείου, που δεσπόζει στην είσοδο του Δοξάτου (1908-1910). Σχηματίζει ένα
τεράστιο Ε. Είναι το αρχικό γράμμα των λέξεων Ελλάδα και Ελευθερία, που τόσο ποθούσαν οι
Δοξατινοί την εποχή εκείνη. Για την ανέγερση προσέφεραν χρήματα πλούσιοι και φτωχοί.
Η αμέσως επόμενη γενεά Δοξατινών μετέχει στους Βαλκανικούς πολέμους και λίγες μόνο ώρες
πριν την μετά από αιώνες ποθούμενη απελευθέρωση, την 30 Ιουνίου 1913 δέχονται την μανία
των οπισθοχωρούντων Βουλγαρικών στρατευμάτων. Οι Βούλγαροι λεηλατούν και
3
κατακαίουνπάνω από 240 οικίες και ογδόντα καταστήματα και ισοπεδώνουν τον οικισμό,
αφήνοντας πίσω τους με εξακόσια και πλέον θύματα ανάμεσα τους γυναίκες και παιδιά. Η
πρωτοφανής βιαιότητα καταγράφεται από όλον τον παγκόσμιο τύπο. Ο Άγγλος πλοίαρχος
Κάρνταλ έγραψε στη DailyTelegraph: «Κατά την είσοδον εις την πόλιν, το πρώτο όπερ
προσέπεσεν εις τους οφθαλμούς μου, ήσαν αι αγέλαικυνώνκαταβροχθιζόντων ανθρωπίνους
σάρκας. Η πόλις τελείως κατεστραμμένη εφαίνετο έρημος, ως εκ τούτου δε ηναγκάσθην να
φωνάξω επανειλημμένως δια να εμφανισθώσιγραίαι τινές εκ των ερειπίων. Όλα τα πτώματα
ήσαν διάτρητα υπό τον λογχών και έφερον ίχνη απίστευτων ακρωτηριασμών. Οι τοίχοι των
οικιών είχον ρυπανθεί από αίματα, εις το ύψος έξι ποδών από τους εδάφους, τουθ’ όπερ
εξηγείται, κατά το λέγειν των επιζώντων εκ του ότι τα δυστυχή θύματα δεν είχονσφαγεί αμέσως,
αλλά εθανατούντο δια λογχισμών…»
Ο απεσταλμένος των Τάιμς του Λονδίνου, ΚρόφοντΠράις, παραθέτει
συγκλονιστικές μαρτυρίες από θύματα και αυτόπτες μάρτυρες της σφαγής: «Δεν ήτο δύσκολον
να συναγάγη τις την αλήθειαν περί του τι συνέβη εν Δοξάτω. Διεσώθησαν πολλά βασανισθέντα
θύματα όπως αφηγηθούν τα συμβάντα, εν οις και εις νεανίας (ο οποίος παρ’ όλους τους δέκα
λογχισμούς, τους οποίους έλαβεν, έζη ακόμη, καθώς και πολλά μικρά παιδία εις το
νοσοκομείον φέροντα τραύματα επί της κεφαλής, κατενεχθέντα διά της σπάθης των Βουλγάρων
ιππέων, καθ’ ήν στιγμήν κατεδίωκαν τα νήπια θύματά των δια των αγρών […] Οι πρώτοι
παραστάντες επί τόπου Ευρωπαίοι συμφωνούν ότι ο ολικός αριθμός των σφαγέντων δεν ήτο
ολιγώτερος των 400 (πολλοί τους υπολογίζουν εις 600). Μερικά των πτωμάτων είχον ήδη ταφή,
άλλα είχαν καή, αλλά τα υπόλοιπα απέμενον εκτεθειμένα, μερικά δε μόλις εκαλύπτοντοδι’
ελαφρού τινός στρώματος άμμου. Οι επισκέπταιείδον σκύλους καταβροχθίζοντας ανθρωπίνους
σάρκας, αυλάς οικιών αχνιζούσας εκ του αίματος των θανατωθέντων ατυχών, λίθους επί των
οποίων διετηρούντο ακόμη υπολείμματα τριχωμάτων των κεφαλών των θυμάτων,
αίτινεςείχονκαταθραυσθή δια κτυπημάτων, δωμάτια, οι τάπητες των οποίων, αι ψάθαι και τα
προσκεφάλαια ήσαν καλυμένα με το αίμα των σφαγέντων, τοίχους δεικνύοντας τους τύπους των
όλων, δια των οποίων μια γυνή και εν παιδί είχονσταυρωθή.»
Η ιταλική εφημερίδα Il Secolo XIX περιγράφει την επιδρομή των Βουλγάρων: «Οι
κάτοικοι έντρομοι συλλέξαντες ό,τιπολύτιμονείχονήρχισαν να φεύγωσιν προς Καβάλαν και
άλλοι δια της κοίτης του ξεροχείμαρρου προς τα όρη. Εκατοντάδες τινές εκλείσθησαν εντός των
οικιών. Αίφνης ενεφανίσθη βουλγαρικό ιππικό και ήρχισε λυσσώδη καταδίωξη των φευγόντων.
400 Βούλγαροι στρατιώτες εισήρχοντο με «εφ’ όπλου λόγχη», ακολουθούμενοι υπό δύο
αμαξών, φορτωμένων με πετρέλαιον. Το ιππικό εξ 120 ανδρών υπό των Μπίρνεφ
και Συμεώνωφ κατεδίωκαν τους φεύγοντας , άνδρας, γυναίκες και παιδιά ρίπτοντες αυτούς
καταγής διά σπαθισμών.»
Τις βουλγαρικές ωμότητες εκθέτει και ο απεσταλμένος της ρωσικής
εφημερίδας Ρούσκιε Ούτρο, ΒλαντιμίρΤορνόφ: «Αι ανθρωποθυσίαι αι διαπραχθείσαι υπό των
Βουγκάρων υπήρξαν φρικαλέαι. Εκατοντάδες αθώων πολιτών κατεσφάγησαν, αι δε διαρπαγαί
υπήρξαν κολοσσιαίαι. Είδομεν κατά γής εν μέσω ερειπίων χρηματοκιβώτια βιαίως
διερρηγμένα, ραπτομηχανάς κατεστραμμένας […] Γυναίκες εθρήνων πικρώς και συνέστρεφον
τας χείρας εξ απογνώσεως. Είδον ιδίοις οφθαλμοίς παιδία πληγέντα δια λογχισμών. Εις πλείστα
μέρη συνηντήσαμεν σωρούς πτωμάτων εκτεθειμένων εις τον καύσωνα του ηλίου και άλλα
πτώματα κατά το ήμισυ ξεθαμμένα και των οποίων οι πόδες, η κεφαλή και αι χείρες προέβαλον
φρικαλέας εκ της γης…»
Απτόητοι οι Δοξατινοί κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και πάλι προσφέρονται στους
αγώνες της Πατρίδας και τον Ιούνιο του 1917 έρχονται αντιμέτωποι με το Δεύτερο
Ολοκαύτωμα. Οι Βούλγαροι αιχμαλωτίζουν όλον τον εναπομείναντα ανδρικό πληθυσμό (από
17 ως και 51 ετών), ήτοι 74 άτομα και τους οδηγούν ως Ομήρους στα βαθη της Βουλγαρίας
όπου αντιμετωπίζουν τον θάνατο σε τάγματα εργασίας. Την ίδια εποχή 200 γυναικόπαιδα
πεθαίνουν από λιμό και κακουχίες. Οι ελάχιστοι όμως που κατάφεραν και δραπέτευσαν,
ενισχυμένοι από τον ξεριζωμένο μετά την μικρασιατική καταστροφή ελληνισμό του Πόντου, της
Ανατολικής Θράκης και της Μικράς Ασίας, αποτέλεσαν την μαγιά που ανέπτυξε και πάλι αυτόν
τον τόπο. Από τα αποκαΐδια του 1913, που ανακαταλήφθηκαν από τους Βούλγαρους κατά τον
πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, αυτή η γενεά όχι μόνο δεν πτοήθηκε αλλά όρθωσε εκ νέου μια
περίλαμπρη πόλη περίφημη για την αρχιτεκτονική των διώροφων κτιρίων της που συνδύαζαν
τον νεοκλασικισμό με την αρτνουβώ και τους περίτεχνους ζωγραφικούς διακόσμους.
4
Η επόμενη γενεά Δοξατινών έτεινε και πάλι ευήκοον ουν προς τους Αγώνες της
Πατρίδος. Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι Δοξατινοί και πάλι προσέφερα σώμα και
ζωή στα βουνά της Ηπείρου και της Κρήτης. Οι Βούλγαροι καταλαμβάνουν για Τρίτη φορά το
Δοξάτο. Απαγορεύουν την ελληνική γλώσσα, κλείνουν τα σχολεία, απελαύνουν Δοξατινούς,
δημεύουν περιουσίες και θέτουν σε ημερήσια διάταξη ανακρίσεις, βασανισμούς, βιασμούς
κακοποιήσεις, περιορισμούς στην κατανάλωση τροφίμων και νερού. Τίποτε από όλα αυτά δεν
στάθηκε ικανό να κάμψει τους Δοξατινούς που και πάλι αντιστάθηκαν ρωμαλέα. Η αντίσταση
αυτή προκάλεσε εκ νέου την μανία των δυνάμεων κατοχής οι οποίες μέσα σε ένα μόνο βράδυ,
αυτό της 29ης Σεπτεμβρίου του 1941 εκτέλεσαν 350 ήρωες (ανάμεσα τους γυναικόπαιδα και
ηλικιωμένους). Τούτο ήταν το Τρίτο Ολοκαύτωμα.
Το Δοξάτο είναι ο μοναδικός τόπος στην παγκόσμια ιστορία που υπέστη τρία
Ολοκαυτώματα σε διάστημα μόλις 28 ετών, προσφέροντας στον βωμό της Ελευθερίας πάνω
από 1.100 ηρωικά σφαγιασθέντες ήρωες. Στο διάβα των αιώνων οι Δοξατινοί προσφέρουν τις
ζωές τους σε όλους ανεξαιρέτως τους αγώνες της Πατρίδος και αναγεννώμενοι από την στάχτη
τους υπερήφανα μεγαλουργούν οικονομικά και πολιτιστικά. Η ελληνική Πολιτεία έχει τιμήσει
ήδη τρεις φορές το Δοξάτο και οφείλει να αποδώσει πολύ μεγαλύτερες τιμές.
Σήμερα, έχω τιμή ως Δήμαρχος Δοξάτου, έμπλεος δέους ενώπιον της Ιστορίας του
Δοξάτου και ad honorem αύτης, να εισηγούμαι ενώπιον του Προέδρου Δοξάτου και του
Δημοτικού Συμβουλίου την ανακήρυξη του Δοξάτου ως Ιστορικής Έδρας του μεγάλου μας
Δήμου. Ζητώ από όλους τους κατοίκους, του Αγίου Αθανασίου, των Κυργίων, του Κεφαλαρίου,
των Πηγαδίων, της Αγοράς, της Περιστεριάς, του Αιγείρου, της Φτελιάς, του Καλαμπακίου, του
Νεροφράχτη, της Αγίας Παρασκευής και του Καλαμώνα, από όλους τους κατοίκους του
ευλογημένου αυτού Δήμου, να αγκαλιάσουμε ομόθυμα το αδελφό μας Δοξάτο και να του
αποδώσουμε την Ιστορική Έδρα ως ελάχιστο φόρο τιμής για την προσφορά του στην Ελλάδα
και στην Ελευθερία. Ζητώ από τους κάτοικους του Δοξάτου να δεχτούν την ελάχιστη αυτή
προσφορά και να αγκαλιάσουν όλους εμάς με την απαράμιλλη Φιλαδελφία και την θρυλική
Αρετή που θα επιδείκνυαν οι θαυμαστοί Πρόγονοί τους….»
Στη συνέχεια ο Πρόεδρος έδωσε το λόγο στους κ.κ. Δημοτικούς Συμβούλους
οι οποίοι τοποθετήθηκαν σχετικά με το θέμα. Οι απόψεις αυτών και οι όποιες τυχόν
αντιρρήσεις των, κατεγράφησαν αναλυτικά στα απομαγνητοφωνημένα πρακτικά.
Ο κος Χατζηλαζάρου Αναστάσιος δήλωσε ότι συμφωνεί, ότι το Δοξάτο είναι μια
μαρτυρική πόλη και μπορεί και πρέπει να γίνει η ιστορική έδρα του Δήμου Δοξάτου,
όμως σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να ξεχάσουμε και το ότι και ο οικισμός των
Κυργίων είναι μια μαρτυρική πόλη.
Ο κος Χαριτωνίδης Ιωάννης δήλωσε ότι συμφωνεί με τον ορισμό του οικισμού
Δοξάτου ως ιστορική έδρα αλλά πρότεινε για γίνει ιστορική έδρα και ο οικισμός των
Κυργίων.
Ο κος Φυρινίδης αναφερόμενος στο θέμα τόνισε ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει
οι κάτοικοι του Καλαμπακίου να ανησυχούν ότι θα χαθεί η διοικητική έδρα του
Δήμου.
Ο κος Παπάζογλου δήλωσε ότι κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ιστορικότητα
του Δοξάτου άλλα ζήτησε την αναβολή συζήτησης και λήψης απόφασης προκειμένου
να προηγηθεί διαβούλευση ούτως ώστε αυτό να γίνει αποδεκτό από όλους τους
κατοίκους του Δήμου Δοξάτου. Με την πρόταση αυτή τάχθηκαν και οι κ.κ. Τίρλας
Δημήτριος και Μπενάζης Ευάγγελος.
Πάντως, συνέχισε ο κος Παπάζογλου, σε κάθε περίπτωση αν το θέμα δεν αναβληθεί
θα πρέπει η απόφαση να είναι ομόφωνη.
Ο κος Μουλιστάνος Αθανάσιος αναφερόμενος στο θέμα θύμισε στα μέλη του
σώματος ότι το Δοξάτο έγινε Δήμος πριν την εφαρμογή του προγράμματος
«Καποδίστριας» όχι με πληθυσμιακά κριτήρια, αλλά λόγω της ιστορικότητας του.
Η κα Στυλίδου – Κωνσταντούδη Μαρία αφού ευχαρίστησε το Δήμαρχο και τον
Πρόεδρο που εισήγαγαν το θέμα στο Δ.Σ., έκανε εκτενή αναφορά σε συγκεκριμένα
ιστορικά γεγονότα που ενισχύουν την πρόταση για καθιέρωση του Δοξάτου ως
ιστορική έδρα του Δήμου, στα οφέλη που θα προκύψουν για το Δήμο Δοξάτου, και
έκλεισε λέγοντας ότι το θέμα θα υπερψηφιστεί από όλα τα μέλη του σώματος.
5
Ο κος Σερέτης Ανέστης αναφερόμενος στο θέμα είπε ότι από την στιγμή που το θέμα
εισήχθηκε στη ημερήσια διάταξη σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αναβληθεί.
Ο κος Μπερμπερίδης Αθανάσιος δήλωσε ότι συμφωνεί με την πρόταση θεωρώντας
ότι σε καμία περίπτωση δεν κινδυνεύει η διοικητική έδρα του Δήμου.
Ακολούθως ο Πρόεδρος κάλεσε το Δημοτικό Συμβούλιο να αποφασίσει
σχετικά τονίζοντας ότι το θέμα πρέπει να συζητηθεί από τη στιγμή που έχει εισαχθεί
στο συμβούλιο και ότι σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητείται από κανέναν η
διοικητική έδρα του Δήμου Δοξάτου που είναι η Δ.Κ. Καλαμπακίου.
Το Δημοτικό συμβούλιο αφού έλαβε υπόψη του την ως άνω εισήγηση του
Δημάρχου, τις τοποθετήσεις των συμβούλων, την παρέμβαση του Δημάρχου ο οποίος
είπε ότι η σημερινή ημέρα πρέπει να είναι μέρα χαράς, ότι το θέμα δεν πρέπει να
αναβληθεί διότι αυτό δεν θα ήταν σωστό απέναντι στις τέσσερις γενεές Δοξατινών
που προσέφεραν τόσα στο τόπο μας και στην πατρίδα και ότι σε μια τέτοια στιγμή
που αντιμετωπίζουμε ζητήματα επιβίωσης και ανάπτυξης στο Δήμος μας πρέπει να
βροντοφωνάξουμε ότι έχουμε «κοινό μέλλον», τις διατάξεις του άρθρου 6 παρ. 3
του Ν. 3463/2006 (ΦΕΚ Α΄114/8-6-2006), μετά από διαλογική συζήτηση,
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΚΑΤΑ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ
Με ψήφους 21 υπέρ και 2 παρών,
1. Ορίζει τη Δημοτική Κοινότητα Δοξάτου του Δήμου Δοξάτου ως Ιστορική Έδρα
αυτού.
2. Την υποβολή σχετικού αιτήματος προς το Υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής
Ανασυγκρότησης ώστε να οριστεί η Δημοτική Κοινότητα Δοξάτου ως Ιστορική Έδρα
του Δήμου Δοξάτου.
Οι δημοτικοί σύμβουλοι κ.κ. Τίρλας Δημήτριος και Μπενάζης Ευάγγελος δήλωσαν
παρών όχι γιατί διαφωνούν με τον ορισμό του οικισμού Δοξάτου ως ιστορικής έδρας
του Δήμου αλλά θεωρούν ότι το θέμα θα έπρεπε να αναβληθεί προκειμένου να
προηγηθεί ενημέρωση των κατοίκων του Δήμου Δοξάτου.
Η παρούσα απόφαση πήρε αύξοντα αριθμό 60/30-03-2015.
Σε απόδειξη συντάχθηκε το παρόν πρακτικό και υπογράφεται ως εξής:
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΑ ΠΑΡΟΝΤΑ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΜΕΛΗ
Ακριβές απόσπασμα
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ Δ.Σ.
ΖΟΥΜΠΟΥΛΟΓΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
ΠΗΓΗ: https://diavgeia.gov.gr/doc/7%CE%91%CE%A9%CE%9B%CE%A995-3%CE%A68?inline=true
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου