Η εκατονταετηρίδα της πλατείας Δράμας - Εφ. Πρωϊνός Τύπος Δράμας

Η εκατονταετηρίδα της πλατείας μας !

Πέμπτη, 15 Σεπτέμβριος 2011 08:35 |  |  | 

Του Νίκου Π. Λατσίσταλη



ΛΕΖΑΝΤΑ ΣΤΗΝ 1Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Η  πλατεία   από  τη  Βορειοδυτική   πλευρά   το  1925,    βλέπουμε   το  ξενοδοχείο    Νέα  Ελλάς  όπου  διδόταν  οι  μεγάλες  Εσπερίδες  της  εποχής  και  τότε  είχαν   οι  Ηπειρώτες   αφοί  Αναγνώστου,  όπως   και  την  είσοδο   του   ξενοδοχείο   από  την   πλευρά  της  οδού   Βενιζέλου,  έτσι   υπήρχε  ως  το  1936   όταν  έγινε  η ανακαίνιση  του  κτηρίου  από  τους  νέους  ιδιοκτήτες  του  κτηρίου  και   η   είσοδος  γίνεται  από  την  πλευρά  της  πλατείας  μέσα στη   δημιουργηθήσα   στοά.

Βλέπουμε  τα  καταστήματα  που  υπήρχαν  περιμετρικά  του  κτηρίου, τα  ταξί   στη  ρεμίζα  τα  περίπτερα  της  πλατείας   τους  λούστρους   και  ο  κόσμος  της  Δράμας  85  χρόνια  πριν.

ΛΕΖΑΝΤΑ ΣΤΗΝ 2Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

 

Η  πλατεία  το  1925  προς  τη  νοτιοανατολική  της  πλευρά,  πάνω της οι  διάφοροι   πωλητές   να  διαθέτουν  στους   πελάτες   στάμνες,   κρασί,   φρούτα,  ρουχισμό,   κουλουράδες,  και   ότι  πουλιέται,   το  αναψυκτήριο  απέναντι  στη  νοτιοανατολική   γωνία,  με  απλωμένα  τα  τραπεζάκια  του    που  το  βράδυ  λειτουργούσε  ως  κέντρο  διασκέδασης  με   πρόγραμμα  από  τους  καλλιτέχνες  τις  εποχής,   δίπλα   στη  γωνία  φαίνεται  και  η  εξέδρα  της  ορχήστρας,   μέχρι  και  τα  Καλουτάκια  πέρασαν  από  εκεί  στη δεκαετία  του  ’30.

Απέναντι  βλέπουμε  τη  στοά  Δημ.  Μπέκου  που  ως  τις  αρχές   του  ’20  λεγόταν  πάροδος  Ιων.  Δραγούμη  μιας  και  η  οδός  αυτή  επεκτείνονταν  ως  και  τον  Άγιο  Νικόλαο,  η  οποία  κατόπιν  θα   μετονομασθεί  οδός  Δαγκλή  και  μεταπολεμικά  οδός   Θεόφιλου  Αθανασιάδη.

Το  κτήριο  του  Δημ.  Μπέκου  και  της  συζύγου  Αμαλίας  Προκοπίου  χτίζεται  στέγασε  πολλές  επιχειρήσεις  στη  διάρκεια  των  ετών  που   πέρασαν,  το   1912   αγόρασε    το  κτήμα  από  τους  Τούρκους  Αζίζ  και  Μεμετ  Αλί.

Στέγασε  την  οικογένεια   Μπέκου,   ενώ  εκεί  είχε  ιατρείο  ο  παθολόγος  Κωνσταντινίδης,  δίπλα   ο  Οδοντίατρος   Σεμιδαλάς  με  βοηθό  οδοντοτεχνίτη  τον  Βαπουρτζή,  μεταπολεμικός   εκεί   συνέχισε  ο  γιος  τους   ο  οδοντίατρος  Κώστας  Μπέκος   ενώ   δίπλα  ο   οδοντίατρος  Κώστας   Χρονίδης,  τελευταίος   έμενε  εκεί   ο  γιος  Βασίλης,   το  1974  τμήμα   της    οικίας   Μπέκου    γίνεται    επιχείρηση   φωτοτυπιών   του  Θωμά  Ανθίτσα   ως  το   2003,  έκτοτε   ερημώνει   ολοσχερώς  το  κτήριο   πάνω,  ενώ  κάτω    τελευταίος   αποχώρησε   ο  Κουρέας  Νίκος  Κυβερνήτης,    που   κλίνη   το  κουρείο  του   το   2009,  πριν  για   χρόνια  δούλευαν  με  τον  Δ.  Γιαγλή  παλιό  πρόεδρο  των  κουρέων.

Δίπλα  από  το  κτήριο  Μπέκου   δεξιά   ήταν  το  κτήριο  του  Λαδέμπορα    Παναγιωτέλη,  επάνω   στεγαζόταν   ο   Ωτορινολαρυγγολόγος   Σελαϊδόπουλος  ο  Οδοντίατρος  Κώστας  Τζάκος,  ο Εβραίος  Νευρολόγος  Σαρφατή, ο  Οδοντίατρος  Λεοντόπουλος   που  πριν  ήταν  στην  αρχή   της  σημερινής  οδού  Άρμεν.

Κάτω  στα   καταστήματα της  στοάς  Μπέκου    στην  δεξιά  γωνία    στεγάζεται  η  επιχείρηση  ανταλλακτικών  και   καυσίμων  (σε  τενεκέδες)  του  Χαράλαμπου  Ανδρεάδη  και  δίπλα  μέσα   στην  στοά   τα  Αποικιακά  του  Μπέκου,  η απέναντι  γωνία  ήταν  επίσης   αποικιακά    Μπέκου  και  αργότερα   έγινε   το  1ο  Φαρμακείο     του   Ανδρέα  Παπαϊωάνου  το  1957 εκεί  λειτουργεί  το Βιβλιοχαρτοπωλείο  Γιαννόπουλου  μαζί  με   το  1ο  πρακτορείο  προπό  της  Δράμας  από  το  1958,  αργότερα    έγινε  Φαρμ.  Αθ.  Κάζη   και  στην   συνέχεια   ανθοπωλείο   της  Ελένης  Σαραφοπούλου,  δίπλα   μέσα  στη  στοά  από  παλιά  ήταν  το   φαρμακείο  Πανουσιάδη, η  Μεταφορική  αφών  Βικελίδη   και  Κασάπη,   μετά  του  Ζάχαρη,  και  το  κανταρτζίδικο  των  αφών  Στέργιου  και  Κούλη  Παπακυριάκου,  σε  όλη  τη  στοά  υπήρξαν  άπυροι  επαγγελματίες  (θα  αναφερθούμε  σε  άλλο  κεφάλαιο).

Δίπλα  από  την  ανατολική  πλευρά  της  στοάς  ξεκινούσαν  τα   τσιγάρα  Ματσάγκος  του  Ν.  Παϊσήδη  και  αφών  ένα  από  τα  τρία πρατήρια  που   είχαν,  δίπλα   ήταν  τα  γραμμόφωνα  του  Μπόζογλου,  ένα  κεμπαψίδικο  και  προς  τα κάτω  δίπλα  άρχιζαν  τα  μαγαζιά    που  έφταναν ως τη  νησίδα  της  σημερινής  οδού  Εθν.  Αμύνης  το  ένα  δίπλα  στο  άλλο,  το  πρώτο  στέγαζε  την  ποτοποιεία  αφών  Μπάλα,   δίπλα  την  ποτοποιεία  του  Βαλλιάνου  ο  Λαβύρινθος,  μετά   το  μαγειρείο  του  Κώστα  Πέκη  η  Ήπειρος   και  στη   γωνία   ο  Φούρνος  του  Αναστάση  Τσούκα,  (όλα  αυτά  γκρεμίζονται  επί  κατοχής  1941-‘44), μεταπολεμικός  το  βόρειο  τμήμα  έγινε  πιάτσα  για  τα  Παϊτόνια  και  παραμένει  κενό,  νότια  στη  δεκαετία  του  ’50  χτίζεται  το ξενοδοχείο  Εμπορικό.

Από  αριστερά  ανατολικά  της  πλατείας  βλέπουμε  το ξενοδοχείο  Ιωάννινα  που  χτίζεται   από  τους   Ηπειρώτες   αδερφούς   Καρανίκα  το  1911-’12,  ενώ  από  πίσω  με  είσοδο  επι   της  οδού  Σμύρνης  (ως  το  1922  οδός  1ης  Μαΐου)   υπήρχε  η  αδιέξοδη  πάροδος  όπου  και  η  είσοδος  του   ξενοδοχείου,  το    1911  εκεί εγκαθίσταται  το  1ο τηλεφωνείο  επί  του  Μουτεσαρίφη  Ταχσίν  Ουζέρ,  εκεί  αργότερα  γίνονται  ταβέρνες  (ποτοποιοίες)  του  Τσιγαρίδα   ο  Βάκχος   το  1938  μεταφέρεται  το  Εστιατόριο  Επτάλοφος  του  Παπακωνσταντίνου,  μεταπολεμικά  επίσεις  το  Μηχανουργίο  του  Αθηνάκη  ενώ  υπήρχαν  και  οι  αποθήκες  από  το  εμπορικό  του  Αποστολίδη.

Κάτω  από  το  ξενοδοχείο  υπήρχαν  τα  καταστήματα   τα  οποία  στέγαζαν  κατά  καιρούς  πολλούς  επαγγελματίες  και  από  τους  παλαιότερους  ήταν  το  καφενείο  Νικολαϊδη   η   Κωνσταντινούπολη  αργότερα   του    Ματθαίου, τα  ανταλακτικά  Μακρίδη  αργότερα  Βενζίνες  Διογένη  Θεοδωρίδη, τα  άλευρα  των  Τσάφκα και  Παπαϊωάνου, οι  λιγνίτες  Παγγαίου,  το φαρμακείο του Κώστα  Κάζη  αργότερα  ανεψιού  Αθανασίου, Βιβλιοχαρτοπωλείο  Γιανόπουλου,  στην   κάτω  γωνία  τα  τσιγάρα  Παπαστράτος  του  Σινόκα,  το  ζαχαροπλαστείο  Βαγενά  πριν  πάει  στου  Τσελίκα,   τα  τσιγάρα  Ματσάγγος  του Ζήση Πλατάρη.

Στην  επόμενη  γωνία  παρακάτω  το  καπνοπωλείο  Αναστασίου  Αργυρίου   το  κουρείο  του  Τηλέμαχου  Παπαϊωάνου  το  φαρμακείο  του  Χρυσάφη   που  το   1932  έγινε   Θ.  Παπαθεοδώρου,  η  σημερινή  Εμπορική  Τράπεζα   που   ήταν    ένα   από   τα  καπνομάγαζα  του  Μήτρου  Στυλίδη  και   κατόπιν  έγινε  ανταλλακτικά  Μακρίδη, αργότερα  γίνεται  τράπεζα  Εμπεδοκλέους  (Εμπορική  Τράπεζα)   κλπ.

ΠΗΓΗ: http://www.proinos-typos.gr/gr/2011-12-01-09-02-13/272-2011-09-15-06-35-27.html