Σχεδόν τηλεγραφικά, θα περιγράψω με λίγα λόγια και σε γενικές γραμμές το πως πέρασα την χθεσινή μέρα...
Το πρωί, όχι και πολύ πρωί δηλαδή, μάλλον νωρίς το μεσημέρι ήτανε, καφέ στο καφενείο του Στέφανου, χαλαρή κουβεντούλα με αρκετές "πινελιές" γέλιου με φίλους..
Κατόπιν, λίγο τσιπουράκι και μετά φαγητό οικογενειακά με συνοδεία φυσικά κρασιού..
Ακολούθησε ύπνος απογευματινός.. Ξύπνησα μετά από δύο ώρες περίπου..Τηλέφωνα σε εορτάζοντες και φίλους αγαπημένους στο παρελθόν, με τους οποίους όμως η αλήθεια είναι πως τα λέμε πλέον μόνο κάτι τέτοιες εορταστικές μέρες, και μετά η έκπληξη της ημέρας για μένα:
Ανακάλυψα τυχαία στο Διαδίκτυο μια ταινία με θέμα το ταξίδι ενός δεκάχρονου οπαδού της Liverpool στην Κωνσταντινούπολη για τον τελικό με την Μίλαν το 2005.. Πέρα από την ίδια την ταινία που είναι έτσι κι αλλιώς άκρως συγκινητική, ειδικά εκείνη η ημέρα (και η νύχτα..) του ίσως καλύτερου τελικού που έγινε ποτέ ήταν πολύ σημαντική για μένα, οπότε θυμήθηκα πολλά... Το μόνο "κακό" ήταν πως η ταινία δεν έχει ελληνικούς υπότιτλους, αλλά και πάλι δεν χρειάζεται να έχει κανείς πτυχία στην Αγγλική γλώσσα για να καταλάβει μια τέτοια ταινία..Τίτλος της ταινίας: Will (You'll never walk alone)..
Τέλος, το βράδυ με την παρέα στο "La Toit" (του Τάσου Θεοφανίδη) και αργότερα στο "Καπνομάγαζο".. Και στα δύο μαγαζιά επικρατούσε αρκετό κέφι και βέβαια ήταν κατάμεστα... Γύρω στις 4 τα ξημερώματα το "διαλύσαμε" αφήνοντας πολύ κόσμο στο "Καπνομάγαζο" να συνεχίζει απτόητος την διασκέδασή του!
Ηθικό δίδαγμα: Και στο Δοξάτο μπορεί κανείς να περάσει πολύ όμορφα τέτοιες μέρες, ειδικά όταν υπάρχει καλή παρέα!
Άντε και του χρόνου!
Το πρωί, όχι και πολύ πρωί δηλαδή, μάλλον νωρίς το μεσημέρι ήτανε, καφέ στο καφενείο του Στέφανου, χαλαρή κουβεντούλα με αρκετές "πινελιές" γέλιου με φίλους..
Κατόπιν, λίγο τσιπουράκι και μετά φαγητό οικογενειακά με συνοδεία φυσικά κρασιού..
Ακολούθησε ύπνος απογευματινός.. Ξύπνησα μετά από δύο ώρες περίπου..Τηλέφωνα σε εορτάζοντες και φίλους αγαπημένους στο παρελθόν, με τους οποίους όμως η αλήθεια είναι πως τα λέμε πλέον μόνο κάτι τέτοιες εορταστικές μέρες, και μετά η έκπληξη της ημέρας για μένα:
Ανακάλυψα τυχαία στο Διαδίκτυο μια ταινία με θέμα το ταξίδι ενός δεκάχρονου οπαδού της Liverpool στην Κωνσταντινούπολη για τον τελικό με την Μίλαν το 2005.. Πέρα από την ίδια την ταινία που είναι έτσι κι αλλιώς άκρως συγκινητική, ειδικά εκείνη η ημέρα (και η νύχτα..) του ίσως καλύτερου τελικού που έγινε ποτέ ήταν πολύ σημαντική για μένα, οπότε θυμήθηκα πολλά... Το μόνο "κακό" ήταν πως η ταινία δεν έχει ελληνικούς υπότιτλους, αλλά και πάλι δεν χρειάζεται να έχει κανείς πτυχία στην Αγγλική γλώσσα για να καταλάβει μια τέτοια ταινία..Τίτλος της ταινίας: Will (You'll never walk alone)..
Τέλος, το βράδυ με την παρέα στο "La Toit" (του Τάσου Θεοφανίδη) και αργότερα στο "Καπνομάγαζο".. Και στα δύο μαγαζιά επικρατούσε αρκετό κέφι και βέβαια ήταν κατάμεστα... Γύρω στις 4 τα ξημερώματα το "διαλύσαμε" αφήνοντας πολύ κόσμο στο "Καπνομάγαζο" να συνεχίζει απτόητος την διασκέδασή του!
Ηθικό δίδαγμα: Και στο Δοξάτο μπορεί κανείς να περάσει πολύ όμορφα τέτοιες μέρες, ειδικά όταν υπάρχει καλή παρέα!
Άντε και του χρόνου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου