Πριν από μερικές μέρες διάβασα ένα εξαιρετικό βιβλίο (που εκτός των άλλων σκέψεων και προβληματισμών περί έρωτα, φιλίας, Θεού, πίστης, αξιοπρέπειας, συγχώρεσης, επιμονής και υπομονής και τόσων άλλων θεμάτων που απασχολούν την ανθρώπινη φύση από την απαρχή του κόσμου, θα σας κάνει να βάλετε στο πρόγραμμα των διακοπών σας και τη Νίσυρο..) ενός νέου συγγραφέα, του Νίκου Διακογιάννη από τη Νίσυρο. Με το Νίκο, που εγώ τον είχα γνωρίσει ως Νικόδημο, είχαμε γνωριστεί στη Ρόδο την δεκαετία του 90', όταν αυτός σπούδαζε δάσκαλος κι εγώ ήμουνα 5ετής στο Στρατό.. Ανήκαμε στην ίδια παρέα, και περάσαμε χρόνια φανταστικά, με συντροφικότητα απίστευτη.. Μάλιστα, κάποιοι από τους χαρακτήρες του μυθιστορήματος "καθρεφτίζουν" άτομα της τότε παρέας... Ένας άνθρωπος ο Νικόδημος με φοβερό χιούμορ αλλά κι ευαισθησίες... Και βέβαια χάρηκα πολύ όταν έμαθα πως έκανε ένα από τα όνειρά του πραγματικότητα: Να γίνει συγγραφέας... Μέσα στο βιβλίο του λοιπόν, που έχει τον παράξενο τίτλο "Τέρα Άμου", πολλές φορές "μιλάνε" δεκαοχτούρες... Έ, φανταστείτε πως ένιωσα όταν είδα ένα ζευγάρι αυτών των πουλιών να ερωτοτροπεί στο μπαλκονάκι μου.. Λες και ήταν σταλμένο από τη Νίσυρο...
1 σχόλιο:
Α, βρε Νασίλη, τιμε έκανες τώρα! Κομμάτια! Μα κι αυτές οι δεκαοχτούρες πού τοκατάλαβαν και ήρθαν στο μπαλκόνι σου λίγες μέρες αφότου τέλειωσες την ανάγνωση του βιβλίου; Μη χειρότερα. Σήμερα μπόρεσε και άν οιξε η σελίδα σου κανονικά. Την προηγούμενη φορά κολλούσε το ίντερνετ και φαινόταν η μισή. Σε έχω βάλει ήδη στα αγαπημ΄νεα μου ιστολόγια.
Φιλιά πολλά!
Δημοσίευση σχολίου